Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 10 listopada 2015 r., sygn. I SA/Gl 503/15
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Tyszkiewicz-Ziętek, Sędziowie WSA Bożena Miliczek-Ciszewska, Bożena Suleja-Klimczyk (spr.), po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 10 listopada 2015 r. sprawy ze skargi A sp. z o.o. w C. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zgody na dokonanie wypłaty z zabezpieczonego rachunku bankowego oddala skargę.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia [...] r. nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w K., działając na podstawie art. 134 w zw. z art.144 ustawy z dnia 14czerwca 1960r Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U z 2013 r., poz. 267 ze zm. - dalej K.p.a.) oraz art. 17 § 1 i art. 18 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 1619 - dalej u.p.e.a.) stwierdził niedopuszczalność wniesienia zażalenia na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w C. z dnia [...] r. nr [...], mocą którego wyrażono zgodę na wypłatę z zabezpieczonego rachunku bankowego kwoty [...] zł, a w pozostałej części odmówiono zwolnienia środków pieniężnych.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ odwoławczy wskazał na wstępie, iż wnioskiem z dnia 11 sierpnia 2014r., uzupełnionym pismami z dnia 2 grudnia 2014r. oraz 9 stycznia 2015r. A spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w C. (dalej strona lub Spółka) zwróciła się o wyrażenie zgody na wypłatę środków w wysokości [...] zł z zajętego w celu zabezpieczenia rachunku bankowego Spółki w B S.A. Naczelnik Urzędu Skarbowego w C. ww. postanowieniem z dnia [...]r. wyraził zgodę na wypłatę z zabezpieczonego rachunku bankowego kwoty [...] zł, a w pozostałej części odmówił zwolnienia środków pieniężnych (karta 159 akt).
Rozstrzygnięcie to wydane zostało na podstawie art. 17 i art. 166a § 2 u.p.e.a. W postanowieniu pouczono stronę, że nie przysługuje na nie zażalenie.
Pismem z dnia 5 lutego 2015r. Spółka wniosła zażalenie na powyższe postanowienie, wnosząc o jego uchylenie i wskazując w jego końcowej części, że organ wprowadził stronę w błąd co do prawa wniesienia środków zaskarżenia.