Wyrok WSA w Warszawie z dnia 15 października 2015 r., sygn. VI SA/Wa 421/15

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Henryka Lewandowska - Kuraszkiewicz Sędziowie Sędzia WSA Agnieszka Łąpieś - Rosińska Sędzia WSA Danuta Szydłowska (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Karolina Pilecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 października 2015 r. sprawy ze skargi M. K. na uchwałę Komisji Egzaminacyjnej II Stopnia przy Ministrze Sprawiedliwości do spraw rozpatrywania odwołań od uchwał o wynikach egzaminu komorniczego, powołanej zarządzeniem Ministra Sprawiedliwości nr [...] z dnia [...] stycznia 2014 r. z dnia [...] listopada 2014 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wyniku egzaminu komorniczego oddala skargę w całości

Uzasadnienie

Zaskarżoną uchwałą z dnia [...] listopada 2014 r. Komisja Egzaminacyjna II Stopnia przy Ministrze Sprawiedliwości, na podstawie art. 31 h ust. 4, ust. 16 i ust. 19 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (Dz. U. z 2011 r. Nr 231, poz. 1376, ze zm.), w związku z art. 138 § 1 pkt 1 kpa, po rozpatrzeniu odwołania M. K. utrzymała w mocy uchwałę nr [...] z dnia [...] maja 2014 r. Komisji Egzaminacyjnej do spraw przeprowadzenia egzaminów konkursowego i komorniczego, obejmującej obszar właściwości Izb Komorniczych w K. oraz R. z siedzibą w . w sprawie ustalenia wyniku egzaminu komorniczego.

W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia Komisja wyjaśniła, iż wskazaną wyżej uchwałą został ustalony negatywny wynik z egzaminu komorniczego- zdająca z pierwszego zadania otrzymała ocenę dostateczną, a z drugiego zadania ocenę niedostateczną.

W tej sytuacji, w myśl art. 31d ust. 5 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji, wynik końcowy egzaminu komorniczego jest negatywny.

Komisja uznała zarzuty sformułowane w odniesieniu do oceny z zadania drugiego za niezasadne.

Stwierdziła, że dokonanie podziału majątku wspólnego w drodze orzeczenia sądu - tak jak to miało miejsce w zadaniu egzaminacyjnym- spowodowało, iż dalsze prowadzenie egzekucji pozostawało w sprzeczności z treścią tytułu wykonawczego. Orzeczenie separacji powoduje ustanie wspólności majątkowej i ma skutek wobec osób trzecich (art. 435 § 1 i art. 452 w związku z art. 435 § 1 k.p.c.). W wyniku zaś podziału majątku wspólnego po ustaniu wspólności majątkowej między małżonkami przestaje istnieć majątek wspólny, a przyznanie przedmiotu wchodzącego w jego skład małżonkowi dłużnika oznacza, że przedmiot ten od tej chwili stanowi składnik jego majątku. Klauzula wykonalności nadana tytułowi egzekucyjnemu przeciwko małżonkowi dłużnika na podstawie art. 787 k.p.c. nie daje podstawy do prowadzenia egzekucji. Wprawdzie uprawnia ona do prowadzenia egzekucji przeciwko małżonkowi dłużnika, ale uprawnienie to ograniczone zostało do majątku wspólnego. Brak tego majątku sprawia, że nie ma możliwości prowadzenia z niego egzekucji. Postępowanie egzekucyjne winno być zatem umorzone. Powyższy pogląd znajduje oparcie w aktualnej od kilkunastu lat linii orzecznictwa Sądu Najwyższego, wyrażonej w szeregu orzeczeniach (np. w postanowieniu z dnia 13 czerwca 2001 r., II CKN 498/00, nie publ.; wyroku z dnia 9 stycznia 2003 r, IV CK 327/02, "Monitor Prawniczy" 2004, nr 3; uchwale z dnia 19 listopada 2008 r., III C''ZP 105/08, OSNC 2009/10/136), a w szczególności w stanowiącej odpowiedź na pytanie prawne uchwale Sądu Najwyższego z dnia 5 lutego 2010 r., III CZP 132/09, OSNC 2010., nr 6, poz. 90 i potwierdzenie w praktyce orzeczniczej sądów powszechnych, a także jest generalnie akceptowany przez przedstawicieli nauki prawa (tak m.in. H. Pietrzkowski w: Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz. Tom IV, red. T. Ereciński, Warszawa 2007 oraz M. Krakowiak w: Kodeks postępowania cywilnego. Postępowanie egzekucyjne. Komentarz do artykułów 758 - 1088, red. J. Jankowski).