Wyrok WSA w Warszawie z dnia 23 października 2015 r., sygn. III SA/Wa 1637/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Waldemar Śledzik, Sędziowie sędzia WSA Agnieszka Krawczyk, sędzia WSA Beata Sobocha (sprawozdawca), Protokolant starszy referent Monika Olszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 października 2015 r. sprawy ze skargi M. C. na postanowienie Ministra Finansów z dnia [...] sierpnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie skargi na czynność egzekucyjną oddala skargę

Uzasadnienie

Z przedłożonych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie akt sprawy wynikało, że Naczelnik Urzędu Skarbowego w P. na podstawie tytułów wykonawczych z 15 grudnia 2011 r., o numerach [...], [...] i [...] obejmujących zaległości z tytułu podatku od towarów i usług prowadził egzekucję do majątku M. C. (dalej zwany Skarżącym). Podstawę wystawienia ww. tytułów wykonawczych stanowiła decyzja Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w G. z [...] października 2011 r. określająca wysokość zobowiązania podatkowego oraz kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2006 r., 2007 r. i 2008 r. Organ zwrócił uwagę, że doręczenie odpisów przedmiotowych tytułów wykonawczych Skarżącemu nastąpiło w 15 grudnia 2011 r., tj. w dniu odmowy ich przyjęcia przez Skarżącego. Zawiadomieniem z 25 maja 2012 r. organ egzekucyjny dokonał zajęcia prawa majątkowego Skarżącego stanowiącego wynagrodzenie za pracę Skarżącego. Odpis ww. zawiadomienia doręczono Skarżącemu i dłużnikowi zajętej wierzytelności 30 maja 2012 r.

Dyrektor Izby Skarbowej w G. na skutek wniesionej przez Skarżącego skargi na ww. czynność egzekucyjną dokonaną zawiadomieniem z 25 maja 2012 r. oraz po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego postanowieniem z 27 lipca 2012 r., oddalił jako nieuzasadnioną wniesioną skargę. Organ nadzoru uznał, iż czynność egzekucyjna została dokonana zgodnie z obowiązującą procedurą.

Skarżący zażaleniem z 6 sierpnia 2012 r. zaskarżył w całości ww. postanowienie zarzucając naruszenie: 1) art. 54 § 1, § 5 i § 6 w związku art. 72 § 1 - § 3 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 ze zm.; dalej zwana "u.p.e.a.") poprzez błędne ich zastosowanie polegające na oddaleniu skargi, w sytuacji gdy Skarżący wykazał, iż organ egzekucyjny nieprawidłowo zastosował środek egzekucyjny, 2) art. 7, art. 47 § 1 i § 2, art. 77 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.; dalej zwana "K.p.a.") w związku z art. 26 § 5 i art. 32 u.p.e.a. poprzez niewłaściwe ich zastosowanie polegające na błędnym ustaleniu stanu faktycznego, iż zobowiązany w dniu 15 grudnia 2011 r. odmówił przyjęcia tytułów wykonawczych nr [...], [...]i [...]; 3) art. 124 § 1 i § 2 K.p.a. w związku z art. 54 § 5 i art. 18 u.p.e.a. poprzez niewłaściwe ich zastosowanie polegające na nieprawidłowym ustosunkowaniu się przez organ nadzoru do treści skargi i wadliwym uzasadnieniu faktycznym i prawnym. Tym samym wniósł o uchylenie w całości przedmiotowego postanowienia i przekazanie sprawy w całości do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji. W uzasadnieniu zażalenia Skarżący zarzucając zajęcie wierzytelności z naruszeniem art. 72 § 1 - 3 u.p.e.a., zwrócił uwagę na nieprawidłowość zawiadomienia o zastosowaniu środka egzekucyjnego z 25 maja 2012 r. W jego ocenie nie określono rodzaju egzekwowanych należności i naliczono nieprawidłowo koszty egzekucyjne, a ponadto dokonano zajęcia bez doręczenia zobowiązanemu odpisów tytułów wykonawczych wymienionych w treści zawiadomienia. Skarżący w dalszej części uzasadnienia przedstawił dotychczasowy przebieg różnych postępowań dotyczących różnych trybów toczących się zarówno przed organami podatkowymi jak i egzekucyjnymi. Ponadto zawarł informacje o wszystkich wniesionych środkach zaskarżenia w tym o skargach złożonych do Sądu. Ponadto usiłując dowieść faktu niedoręczenia tytułów wykonawczych oraz wykazując rolę ustanowionego pełnomocnika w postępowaniu egzekucyjnym, zaznaczył, iż był przekonany, iż wszelka korespondencja urzędowa została doręczana na adres pełnomocnika w oparciu o pełnomocnictwo z 24 marca 2011 r. Według Skarżącego po wyznaczeniu pełnomocnika data doręczenia mu pism jest informacyjna i nie ma znaczenia dla biegu terminów procesowych. W jego ocenie brak jest podstaw do przyjęcia, że nastąpiła odmowa przyjęcia tytułów wykonawczych. Tym samym uznał, że treść adnotacji sporządzonej przez pracownika Urzędu Skarbowego w P. nie została w żaden sposób zweryfikowana w oparciu o inne dowody i nie może stanowić jedynej podstawy rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.