Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 29 października 2015 r., sygn. II SA/Po 797/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Edyta Podrazik (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Barbara Drzazga Sędzia WSA Tomasz Świstak Protokolant St. sekretarz sąd. Monika Pancewicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 października 2015 r. sprawy ze skargi R. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] czerwca 2015r. Nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] września 2014 r., nr [...], Prezydent Miasta P. na podstawie art. 59 ust. 1 i 2 oraz 60 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r. poz. 647 z późn. zm., dalej: "u.p.z.p.") w zw. z art. 61 ust. 1 u.p.z.p. oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267 z późn. zm., dalej: "k.p.a.") odmówił R. M. ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie dwóch budynków mieszkalnych jednorodzinnych wolnostojących na działce nr [...], arkusz [...], obręb S., położonej w P. przy ul. D. 34-[...] oraz umorzył postępowanie w zakresie ustalenia zasad podziłu wymienionej nieruchomości.

W uzasadnieniu organ I instancji wyjaśnił, że wnioskiem z dnia [...] lipca 2013 r. R. M. wniósł o ustalenie warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie dwóch domów jednorodzinnych oraz ustalenie zasad podziału wydzielonych działek budowlanych dla przedmiotowych domów. Dla terenu objętego wnioskiem inwestora nie obowiązuje żaden miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. W konsekwencji konieczne było przeprowadzenie analizy urbanistycznej w celu ustalenia, czy przedmiotowa inwestycja może być zlokalizowana na rozważanym terenie. Organ I instancji przytoczył ponadto przepisy, które w jego ocenie powinny znaleźć zastosowanie w rozpatrywanej sprawie, oraz wskazał, że obszar analizowany wyznaczono w promieniu 60 m. Wartość ta odpowiada minimalnym wymogom określonym w § 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. nr 164 poz. 1588), jest ona jednocześnie wystarczająca dla przeprowadzenia wspomnianego badania. Na tej podstawie organ I instancji stwierdził, że tereny położone na północ od autostrady A2 mają charakter niezabudowany. Tworzą je duże działki o powierzchni przekraczającej 1 ha, rzadziej grunty orne i łąki. Część nieruchomości stanowią nieużytki. Występuje tam ponadto zabudowa zagrodowa, w skład której wchodzi najczęściej dom mieszkalny oraz obiekty gospodarcze. Sama zabudowa ma charakter ekstensywny i położona jest luźno wzdłuż ul. D. Po południowej stronie tej ulicy - gdzie znajduje się teren inwestycji - budynki zlokalizowane są w odległości od 68 m do 125 m od frontowych granic działek. Średni udział powierzchni zabudowy wynosi 6%, a średnia szerokość elewacji frontowej - 12 m. Wysokość górnej krawędzi elewacji frontowej budynków to ok. 5-8 m. Dominują przy tym dachy płaskie, a w pojedynczych przypadkach występują również dachy skośne. Działka objęta inwestycją znajduje się w pasie terenów rolnych pomiędzy ul. D. i autostradą. Jej najbliższe sąsiedztwo stanowią: od strony zachodniej - niezabudowana nieruchomość przy ul. D. [...], a od strony wschodniej: zabudowa zagrodowa przy ul. D. [...]. Tym samym przedmiotowa inwestycja nie spełnia wymogu dobrego sąsiedztwa, o jakim mowa w art. 61 ust. 1 u.p.z.p. Nie kontynuuje ona bowiem funkcji dotychczasowej zabudowy, wprowadzając nową dla tego obszaru funkcję mieszkaniową, niepowiązaną z zabudową zagrodową i gospodarstwem rolnym. Ponadto linia zabudowy planowanej inwestycji znajdować się ma w odległości ok. 5 m od ul. D. podczas, gdy sąsiedni budynek - najdalej odsunięty od tej ulicy - położony jest w odległości ok. 125 m. Ponadto lokalizacja nowych budynków mieszkalnych ma nastąpić na planowanych do wydzielenia działkach, w konsekwencji wskaźnik powierzchni zabudowy każdej z nowych działek wyniesie 20% i będzie odbiegć od ekstensywnego charakteru istniejącej zabudowy. Jednocześnie organ I instancji nie znalazł dostatecznych powodów, by zastosować w rozpatrywanej sprawie wyjątek z § 4 ust. 4 powołanego rozporządzenia w zakresie ustalenia linii zabudowy. Konkluzji tych nie zmienia fakt, że na przedmiotowej działce znajduje się dom mieszkalny w ramach zabudowy siedliskowej, związany z prowadzonym dawniej gospodarstwem ogrodniczym. Podkreślono, iż inwestor przewiduje realizację budynków mieszkalnych jednorodzinnych w kilkumetrowej odległości od głównej drogi wraz z wytyczeniem prostopadłej do ul. Dobrepole drogi wewnętrznej między planowanymi budynkami. Taka lokalizacja zamierzenia oznacza wprowadzenie nowej linii zabudowy od ul. D. i przekłada się na odmienny sposób kształtowania zabudowy, o większym zagęszczeniu i instensywności niż już występujący w obszarze analizowanym. Mając uwadze powyższe, należy zatem w ocenie organu I instancji uznać, że wymóg z art. 61 ust. 1 pkt 1 u.p.z.p. nie został spełniony, co z kolei wyklucza wydanie pozytywnej decyzji dla inwestora.