Wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 września 2015 r., sygn. III SA/Wa 3276/14

Część opłaty za użytkowanie wieczyste, która na podstawie umowy cywilnoprawnej (najmu) została przerzucona przez wynajmującego na najemcę, który z uwagi na uwarunkowania cywilnoprawnego nie może ustalać odrębnie wysokości i sposobu uiszczania ww. kosztu, stanowi koszt dodatkowy w rozumieniu art. 29a ust. 6 pkt 2 u.p.t.u. i powinna zostać wliczona do podstawy opodatkowania usługi najmu, jako czynności podstawowej, stosownie do ww. przepisu.

Teza urzędowa

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Agnieszka Krawczyk, Sędziowie sędzia WSA Maciej Kurasz, sędzia WSA Ewa Radziszewska-Krupa (sprawozdawca), Protokolant starszy referent Karol Kodym, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 sierpnia 2015 r. sprawy ze skargi S. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 24 lipca 2014 r. nr IPPP1/443-595/14-2/IGo w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę

Uzasadnienie

I. Stan sprawy przedstawia się następująco:

1. Stowarzyszenie A. (zwane dalej: "stroną skarżącą") we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatku od towarów i usług (dalej zwany: "VAT") w stanie faktycznym opisało, że jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości gruntowej, na której znajduje się budynek. Użytkowanie wieczyste wpisano do hipoteki 31 października 1989r. Strona skarżąca zawarła umowę najmu na część pomieszczeń w budynku, taras i ogród przed budynkiem. Najemca płaci stronie skarżącej czynsz w umówionej wysokości oraz 65% opłaty za użytkowanie wieczyste na podstawie odrębnej faktury (refaktura) ze stawką 23% VAT.

Strona skarżąca w związku z tym zapytała czy refakturowaną część opłaty wlicza się do podstawy opodatkowania za dany okres rozliczeniowy i czy w związku z tym do opłaty tej ma zastosowanie 23% stawka VAT?

Zdaniem strony skarżącej, w świetle stanu prawnego obowiązującego od 1 stycznia 2014r. (art. 29a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług - Dz.U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej zwana: "u.p.t.u.") podstawą opodatkowania jest wyłącznie zapłata, a nie zapłata i inne opłaty składające się na całość świadczenia należnego od nabywcy, tak jak to miało miejsce w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2013r. (kwota należna, przez którą należało rozumieć całość świadczenia należnego od nabywcy - art. 29 ust. 1 u.p.t.u.). W art. 29a ust. 1 u.p.t.u. chodzi więc o zapłatę za odpłatną usługę (np. najem), o której mowa w art. 5 ust. 1 i art. 8 ust. 1 u.p.t.u. Przepis art. 29a ust. 6 u.p.t.u. zawiera wyjątki od zasady, że podstawą opodatkowania jest wyłącznie zapłata, ale należy je interpretować ściśle (art. 217 Konstytucji RP).