Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 18 września 2015 r., sygn. II SA/Po 602/15

Nie można uznać braku określenia w decyzji w przedmiocie warunków zabudowy procentowej wielkości wskaźnika powierzchni biologicznie czynnej za wadę takiej decyzji, a tym bardziej za rażące naruszenie prawa.

Teza urzędowa

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Świstak (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Maria Kwiecińska Sędzia WSA Jakub Zieliński Protokolant St. sekretarz sąd. Katarzyna Fornalik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 września 2015 r. sprawy ze skargi A. B. i B. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] 2015 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę

Uzasadnienie

Prezydent Miasta P. ostateczną decyzją z dnia [...] 2011 r., nr [...] (znak: [...]) ustalił warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na rozbudowie, przebudowie i nadbudowie istniejącego budynku mieszkalnego jednorodzinnego w zabudowie wolnostojącej, przewidzianej do realizacji na działce nr [...] ark. 26, obręb W., położonej w P. przy ul. [...].

Pismem z dnia 23 października 2013 r. A. i B. B., powołując się na art. 156 § 1 pkt 2 Kodeksu postępowania administracyjnego, wnieśli do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. wniosek o stwierdzenie nieważności wyżej opisanej decyzji Prezydenta Miasta P. z dnia 14 października 2011 r.

Wnioskodawcy zarzucili kwestionowanej decyzji rażące naruszenie art. 61 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wskazując, iż nie wykazano w niej kontynuacji parametrów, cech i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu w tym gabarytów i formy architektonicznej obiektów budowlanych, linii zabudowy oraz intensywności wykorzystania terenu. Zdaniem wnioskodawców wyniki analizy nie wskazują dowodu, na podstawie którego ustalono stosunek wielkości powierzchni zabudowy do powierzchni działki. Ponadto, do wskaźników zagospodarowania terenu oraz intensywności wykorzystania terenu należą inne parametry, których organ nie przeanalizował i tym samym nie wykazał ich odpowiedniej kontynuacji. We wniosku zarzucono nadto, iż organ nie przeanalizował wskaźnika biologicznie czynnej powierzchni terenu. Podniesiono dalej, że organ nie wykazał dowodu na kontynuację wskaźnika szerokości elewacji frontowej, a jedynie stwierdził, że 14,5 m nieznacznie przewyższa wskaźnik obliczony, a wskaźnik ten zawiera już tolerancję 20%. Zdaniem wnioskodawców wskazania te nie mają powiązania z przeprowadzoną analizą, a zatem brak jest dowodu na kontynuację szerokości elewacji frontowej, co jest jedną z cech architektonicznych obiektów budowlanych, której kontynuację należało wykazać. Zarzucono również, iż organ nie wskazał dowodu na to, które budynki w obszarze analizowanym mają 3 kondygnacje nadziemne, nie wykazał też którego budynku dotyczy wysokość 9,5 m. Brak jest dowodów na przeprowadzenie analizy w zakresie wysokości górnej krawędzi elewacji frontowej, jej gzymsu lub attyki, czy wysokości zabudowy z dachem płaskim, zatem organ nie mógł wykazać prawidłowo kontynuacji tych parametrów. Ponadto, wskazano na niewłaściwe wyznaczenie obszaru analizowanego oraz na błędy analizy funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu dla przedmiotowej decyzji.