Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 30 września 2015 r., sygn. I SA/Bk 310/15

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jacek Pruszyński, Sędziowie sędzia SO del. do WSA Małgorzata Anna Dziemianowicz (spr.), sędzia WSA Andrzej Melezini, Protokolant sekretarz sądowy Katarzyna Derewońko, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 30 września 2015 r. sprawy ze skargi J. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia (...) stycznia 2015 r. nr (...) w przedmiocie podatku od towarów i usług za okresy od lutego do października 2009 r. oraz za grudzień 2009 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi jest decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w B.

z dnia [...] stycznia 2015 r. nr [...], utrzymująca w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w B. z dnia [...] października 2014 r. nr [...] rozliczającą J. S. (dalej również jako Skarżący) podatek od towarów i usług za okresy od lutego do października 2009 r. oraz za grudzień 2009 r. w sposób odmienny od zadeklarowanego przez podatnika.

W pierwszej kolejności organ odwoławczy zbadał sprawę pod kątem wystąpienia przesłanki przedawnienia i stwierdził, że w dniu [...] listopada 2014 r. doszło do prawnie skutecznego zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych za ww. okresy ze względu na wystąpienie okoliczności,

o której mowa w art. 70 § 6 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm. - dalej w skrócie: "o.p.").

W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy potwierdza, że podatnik niezasadnie zadeklarował eksport towarów

w odniesieniu do dostaw odzieży dziecięcej i niemowlęcej oraz wózków dziecięcych o łącznej wartości 5.584.034,09 zł na rzecz firm O., K., "L. ", "N.", "W." i A. Z dokumentów wywozowych wynika, że Skarżący dokonał sprzedaży towarów na rzecz tych podmiotów na warunkach E. i F., co oznacza, że nabywca zapewniał transport i ponosił ryzyko za towar od momentu wydania towaru przez sprzedawcę w jego zakładzie (w przypadku E.) lub dostarczenia do przewoźnika w C. (w przypadku F.). Krajem przeznaczenia wszystkich ww. dostaw była Rosja, za wyjątkiem dostawy Nr [...], gdzie jako kraj przeznaczenia wskazano Stany Zjednoczone. Z przedłożonych przez podatnika dokumentów CMR wynika, że odbiorcami towarów były podmioty wskazane na zakwestionowanych fakturach jako nabywcy. Miejscem przeznaczenia towarów było Wilno lub Kowno na Litwie. W przypadku transakcji oznaczonych przez podatnika jako eksport Nr [...], [...], [...] i [...] określono, że miejsce przeznaczenia towarów znajduje się w Moskwie. Jak ustalono, należności za sprzedane towary zostały uregulowane przez bliżej niezidentyfikowane podmioty, inne niż wskazane na wystawionych przez podatnika fakturach eksportowych. Wywóz towarów na wystawionych przez podatnika fakturach został potwierdzony w każdym przypadku komunikatem "Potwierdzenie wywozu" (IE 599), o którym mowa w art. 796e Rozporządzenia Komisji (EWG) Nr 2454/63 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92, ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. U. UE L. 1993.253.1 ze zm.). Z komunikatów tych wynika, że urzędami celnymi, które nadzorowały fizyczne wyprowadzenie towarów poza granice Wspólnoty, były urzędy celne w Wilnie oraz