Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 31 sierpnia 2011 r., sygn. I SA/Wr 1240/10

1. Aby można było mówić o eksporcie towarów musi istnieć skonkretyzowany odbiorca, który nabył towar będący przedmiotem dostawy.

2. Podatnik będzie miał prawo do skorzystania z opodatkowania eksportu towarów stawką 0% VAT nawet wówczas, gdy nie spełnił wszystkich warunków zwolnienia o ile jako dostawca towarów przedsięwziął wszystkie środki, których zastosowania można od niego racjonalnie żądać w celu zagwarantowania, by dokonywane przez niego czynności nie prowadziły do udziału w oszustwie podatkowym, unikania czy uchylania się od opodatkowania

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dagmara Dominik-Ogińska (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Jadwiga Danuta Mróz, Sędzia WSA Maria Tkacz-Rutkowska, Protokolant Ewelina Bedyńska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 22 sierpnia 2011 r. przy udziale - sprawy ze skargi A sp. z o.o. we W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. OZ w J. z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za maja - październik 2005 r. i maj 2007 r. I. oddala skargę; II. zasądza od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na rzecz doradcy podatkowego P. L. kwotę 4.428 zł (cztery tysiące czterysta dwadzieścia osiem złotych) uwzględniając VAT w wysokości 828 zł (osiemset dwadzieścia osiem złotych) tytułem nieopłaconej pomocy prawnej przyznanej z urzędu.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi jest decyzja Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] sierpnia 2010r. Nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we W. z dnia [...] lutego 2010r. Nr [...] określającą zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług (dalej: VAT) za maj 2005r. w wysokości 57357 zł; za czerwiec 2005r. w wysokości 9.156 zł; za lipiec 2005r. w wysokości 81.260 zł; za sierpień 2005r. w wysokości 78.394 zł; za wrzesień 2005r. w wysokości 155.137 zł; za październik 2005r. w wysokości 58.797 zł; za maj 2007r. w wysokości 34.452 zł. Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że strona skarżąca zaniżyła podatek należny stosując nieprawidłową stawkę VAT, w odniesieniu do zadeklarowanej sprzedaży eksportowej telefonów komórkowych na Ukrainę. Spółka w 2005r. sprzedała do odbiorców z Ukrainy telefony komórkowe na łączną kwotę w przeliczeniu na złoty 2.398.765,88 zł a w 2007r. na kwotę 131.144,46 zł. Zgodnie z danymi deklarowanymi przez Spółkę były podmioty wyszczególnione na fakturach sprzedaży i dokumentach SAD, tj. K. W., ul. [...] D.; S. A., ul. [...] D.; P. M. ul. [...] P.; K. W., ul. [...] P.; G. A., ul. [...] K.; S. A, ul. [...] D.; T. R., ul. [...] D.; P.E. "A", ul. [...], K. Organ podatkowy pierwszej instancji w oparciu o dokumenty źródłowe, informacje otrzymane od polskiej administracji celnej, Straży Granicznej, administracji Ukrainy, wynikające z przesłuchań świadków, z przesłuchania strony doszedł do wniosku, że ukraińskie podmioty wykazane przez stronę skarżącą w fakturach VAT oraz dokumentach SAD, wymienione z nazwy i adresu nie uczestniczyły w przypisanych im zdarzeniach gospodarczych. Zdaniem organu podatkowego pierwszej instancji udowodniono, że stan faktyczny dotyczący transakcji z kontrahentami z Ukrainy przedstawiał się następująco: towar wydany z magazynu strony skarżącej wraz z dokumentami SAD strona przedkładała do odprawy celnej we W., korzystając z usług firmy spedycyjnej B sp. z o.o.; we W. lub w P. odprawiony towar odbierał A. Y. lub O. L. (w przypadku firmy P.E. A); towar odebrany we W. do granicy w M. był przewożony przez A. Y. jego samochodem o numerze rejestracyjnym [...]; przed polską granicą A. Y. w ramach współpracy z właścicielami polskich samochodów, przepakowywał towar na samochód o numerze rejestracyjnym [...] lub [...], chociaż właściciele pojazdu nie wymienili jego nazwiska jako osoby, z którą współpracowali ale potwierdzili wyjazdy towarem na Ukrainę; po przekroczeniu polskiej granicy towar był przepakowywany na samochód ukraiński i jego dalsze losy są nieznane; dokument SAD z potwierdzonym przez graniczny urząd celny wywozem wysyłano do strony skarżącej. W opisanych zdarzeniach gospodarczych - zdaniem organu podatkowego pierwszej instancji - nie uczestniczyły podmioty ukraińskie, których dane wpisano na fakturach, dokumentach KP. Strona nie posiada żadnych dowodów potwierdzających, że wskazani przez nią nabywcy stali się dysponentami towaru sprzedanego przez spółkę z o.o. C i posiadają siedzibę na terytorium Ukrainy, będąc podmiotami uczestniczącymi w międzynarodowym handlu. W związku z powyższym organ podatkowy pierwszej instancji uznał, że w przypadku transakcji wykazanych na fakturach sprzedaży wystawionych przez Spółkę C dla K., S., K., P., G., T., firmy P.E. C nieprawidłowo została zastosowana stawka VAT 0% na skutek nieuzasadnionego uznania, że sprzedaż dla ww. podmiotów jest eksportem towarów w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm. zwanej dalej "ustawą o VAT"). Powołując się na treść art. 41 ust. 4 ustawy o VAT organ podkreślił, że przepisy prawa podatkowego uprawniają podatnika VAT do zastosowania preferencyjnej stawki VAT 0% w konkretnej sytuacji, która wymaga nie tylko legitymowania się decyzją organów celnych, ale także rzetelnością danych wykazywanych w dokumentach sprzedaży np. w odniesieniu do danych nabywcy. Organy podatkowe mają obowiązek weryfikowania stanu faktycznego dotyczącego danej transakcji. Na podatniku ciąży natomiast odpowiedzialność za spełnienie wszystkich warunków wyszczególnionych w ustawie, uprawniających do zastosowania obniżonej stawki VAT. Weryfikując ww. warunki konieczne do uznania danej sprzedaży za eksport, w toku postępowania ustalono, że Spółka jako dostawca nie wywoziła towarów na Ukrainę. Zasady dostawy określone na dokumentach SAD i potwierdzone w pozostałym materiale dowodowym to głównie EXW W. (franco przewoźnik, przekazanie w oznaczonym miejscu). Czynności związane ze zgłoszeniem celnym towaru do eksportu we W. wykonywała reprezentująca Spółkę firma spedycyjna. Następnie po dokonaniu odprawy celnej rola Spółki i wynajętej przez nią firmy spedycyjnej się kończyła. Tym samym ani dostawca - Spółka z o.o. C ani też podmiot działający na jego zlecenie nie wywozili towaru za granicę. Na podstawie materiału dowodowego ustalono, ze wywozu towarów nie dokonały podmioty wskazane na dokumentach SAD jako eksporterzy ponieważ nie uczestniczyły one w tym zakresie w międzynarodowej działalności handlowej. Nie ma także jakichkolwiek dowodów potwierdzających, że wywóz towarów poza granicę realizowały podmioty działające w ich imieniu. W zaistniałych okolicznościach nie ma przesłanek by uznać, iż sporne transakcje spełniają warunki definicji eksportu. Strona sama w przesłuchaniu z dnia 16 lutego 2009r. wyjaśniła, że towar odbierali i płacili za niego obywatele Ukrainy A. Y. lub O. L., mimo, iż taki stan faktyczny nie ma odzwierciedlenia w dokumentach księgowych Spółki. Nie ma też podstaw do uznania, że wywóz towarów był realizowany przez inny podmiot w imieniu ukraińskich kontrahentów, wykazanych przez stronę na wystawionych fakturach sprzedaży. Dodatkowo osoby wymienione na fakturach sprzedaży wystawionych przez Spółkę jako nabywcy nie miały siedziby pod wskazanymi adresami i nie zostały zarejestrowane w stosownych rejestrach prowadzonych przez ukraińskie władze podatkowe, a także nie uczestniczyły w międzynarodowej działalności handlowej. Autentyczność nabywców jako podmiotów posiadających siedzibę na terytorium Ukrainy nie została przez stronę uprawdopodobniona np. podaniem na fakturze ich numeru identyfikacyjnego jako podmiotu gospodarczego, który to numer nadaje administracja Ukrainy. Nie wymieniono też imion nabywców. Zdaniem organu podatkowego pierwszej instancji zgromadzony materiał dowodowy, w żaden sposób nie potwierdza, że ww. kontrahenci wskazani na fakturach sprzedaży stali się dysponentami towarów zbytych przez Spółkę z o.o. C. Organ podkreślił, że strona jako podatnik VAT zobowiązana jest prawidłowo rozliczyć podatek należny związany ze sprzedażą i określić właściwą stawkę VAT. W postępowaniu podatkowym potwierdzono, że Spółka z o.o. C wydała towar i pobrała wynagrodzenie ale nabywcami towarów nie były podmioty, których dane wykazano na fakturach, lecz inne osoby. Zatem sprzedaż ta nie kwalifikuje się do pojęcia eksportu. Nie spełnia także warunków sprzedaży realizowanej w ramach procedury TAX FREE i w konsekwencji podlega rozliczeniu na tych samych zasadach co sprzedaż krajowa. W konsekwencji Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej we W. określił zobowiązanie w VAT za wskazane wyżej miesiące 2005 i 2007r.