Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 12 sierpnia 2015 r., sygn. II SA/Wr 473/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Zygmunt Wiśniewski Sędziowie: Sędzia WSA Olga Białek (spr.) Sędzia WSA Alicja Palus Protokolant: Starszy asystent sędziego Katarzyna Grott po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 12 sierpnia 2015 r. sprawy ze skargi Wojewody Dolnośląskiego na uchwałę Rady Gminy Kobierzyce z dnia 21 stycznia 2015 r. Nr IV/39/15 w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru położonego przy ul. Ładnej w południowo-zachodniej części wsi Księginice I. stwierdza nieważność § 8 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 we fragmentach "budowlanej" i § 9 zaskarżonej uchwały; II. orzeka, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu w zakresie wskazanym w pkt. I sentencji niniejszego wyroku; III. zasądza od Gminy Kobierzyce na rzecz strony skarżącej kwotę 240 zł (słownie: dwieście czterdzieści złotych) z tytułu zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wojewoda Dolnośląski, działając jako organ nadzoru nad samorządem terytorialnym zaskarżył uchwałę Rady Gminy Kobierzyce z dnia 21 stycznia 2015 r. nr IV/39/15, w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru położonego przy ul. Ładnej w południowo-zachodniej części Księginice wnosząc o stwierdzenie jej nieważności w całości.

Wojewoda zarzucił, że § 10 uchwały podjęty został z istotnym naruszeniem art. 15 ust. 2 pkt 6 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U z 2012 r., poz. 647 ze zm. - dalej u.p.z.p.). Argumentując powyższy zarzut wskazał, że przepis ten zmieniony został na mocy art. 5 ustawy z dnia 23 października 2013 r. o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U z 2013 r. poz. 1446). W brzmieniu przed jego nowelizacją wymagał on określenia w planie minimalnej liczby miejsc do parkowania, zaś po nowelizacji wymaga określenia minimalnej liczby miejsc do parkowania, w tym miejsc przeznczonych do parkowania pojazdów zaopatrzonych w kartę parkingową i sposób ich realizacji. Zdaniem skarżącego wykładnia celowościowa w powiązaniu z historyczną przywołanego przepisu, nie pozostawia wątpliwości co do zamiaru ustawodawcy, aby w obecnym stanie prawnym określona została zarówno minimalna liczba miejsc do parkowania tzw. ogólna, jak i minimalna liczba miejsc przeznaczonych na parkowanie pojazdów zaopatrzonych w kartę parkingową. Zmiana przepisów w sposób jednoznaczny ustala, że minimalna liczba miejsc przeznaczonych na parkowanie pojazdów zaopatrzonych w kartę parkingową, powinna zostać określona w ramach ustaleń ogólnej minimalnej liczby miejsc do parkowania. Skarżący zauważył, że w przedmiotowej uchwale Rada Gminy ustaliła ogólną liczbę miejsc postojowych w ramach poszczególnych przeznaczeń terenu objętego planem, nie określiła jednak minimalnej liczby miejsc przeznaczonych na parkowanie pojazdów zaopatrzonych w kartę parkingową i tym samym nie zrealizowała prawidłowo wymogów wynikających z art. 15 ust. 2 pkt 6 u.p.z.p. W konsekwencji § 10 uchwały podjęty został z istotnym naruszeniem ww. przepisu prowadzącym do pominięcia jednego z istotnych elementów planu określonego tym przepisem. Z tego też względu zasadny jest wniosek o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w całości.