Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 12 sierpnia 2015 r., sygn. II SA/Bd 39/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Joanna Brzezińska (spr.) Sędziowie sędzia WSA Jerzy Bortkiewicz sędzia WSA Jarosław Wichrowski Protokolant asystent sędziego Jacek Grzegorzewski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 sierpnia 2015 r. sprawy ze skargi P. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] listopada 2014 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia należności z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego wraz z ustawowymi odsetkami 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza L. z dnia [...] września 2013 r., nr [...], 2. przyznaje od Skarbu Państwa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy na rzecz adwokata R. S. kwotę 295,20 (dwieście dziewięćdziesiąt pięć 20/100) złotych, tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu.

Uzasadnienie

Burmistrz L. decyzją z dnia ... 2014r. nr ..., na podstawie art. 25, 27, 30 ust. 2 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz.U. z 2012 r., poz. 1228 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku P. S. z ... 2014r. , odmówił umorzenia należności wraz z ustawowymi odsetkami z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego na rzecz osoby uprawnionej S. S., w wysokości ... zł z odsetkami w kwocie ... zł, co łącznie stanowi kwotę ... zł. W uzasadnieniu organ wskazał, że P. S. jest osobą niepełnosprawną w stopniu znacznym, a jego żona również przewlekle chora otrzymuje świadczenie rentowe z ZUS. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako bezrobotny w PUP w G., zdaniem organu przejawia chęć powrotu do aktywności zawodowej. Wskazując na uznaniowy charakter decyzji w sprawie umorzenia przedmiotowych należności publicznoprawnych organ podkreślił, że umorzenie należności powinno mieć miejsce tylko wówczas, gdy sytuacja materialno-bytowa dłużnika alimentacyjnego nie pozwala na wywiązanie się z ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego. Na podstawie zaświadczenia Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w G. organ administracji ustalił, iż od ... lat egzekucja komornicza jest bezskuteczna, zatem strona już przed swoja obecną chorobą i niepełnosprawnością, pomimo pełnej zdolności do pracy i lepszych warunków (podejmowanie prac dorywczych, prowadzenie własnej działalności, wyjazdy zarobkowe do N.), nie łożyła na utrzymanie dziecka. W ocenie organu, nadal istnieje możliwość podjęcia przez dłużnika pracy zarobkowej, pomimo obciążenia chorobą i niepełnosprawnością, co wynika z faktu odbywania stażu jako pracownik biurowy. Jednocześnie organ uznał, że obciążenie wydatkami związanymi z leczeniem oraz wymuszonymi poprzez niepełnosprawność nie pogarsza warunków finansowych strony na tyle, by w sposób trwały uniemożliwiły poprawę sytuacji i wywiązanie się z ciążącego obowiązku alimentacyjnego. Przedwczesne i niezasadne byłoby przyjęcie, że P. S. nigdy nie będzie w stanie spłacić należności lub choćby ich części. Brak majątku i niemożność pozyskania dużych dochodów w chwili obecnej nie stanowią podstawy do umorzenia należności, gdyż zła kondycja finansowa jest powszechną cechą zobowiązanych, których świadczenia wypłaca fundusz alimentacyjny.