Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 9 lipca 2015 r., sygn. I SA/Po 478/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dominik Mączyński (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Wolna-Kubicka Sędzia WSA Karol Pawlicki Protokolant: ref. staż. Karolina Samolczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 lipca 2015 r. sprawy ze skargi A S.A. z siedzibą w [...] na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji nieostatecznej w sprawie określenia wysokości podatku od nieruchomości za 2009 rok I. uchyla zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie Burmistrza [...] z dnia [...] r. nr [...]; II. stwierdza, że postanowienia wymienione w punkcie pierwszym nie podlegają wykonaniu do dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku; III. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na rzecz skarżącej spółki kwotę [...] zł (słownie: [...]) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia [...] października 2014 r. nr [...] Burmistrz G. nadał rygor natychmiastowej wykonalności wydanej przez siebie decyzji nieostatecznej z dnia [...] października 2014 r. nr [...] określającej O. S.A. (dalej zwanej spółką lub skarżącą) wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2009 r.

W uzasadnieniu swojego postanowienia Burmistrz G. wskazał, że stosownie do postanowień art. 239b § 1 pkt 4 Ordynacji podatkowej, decyzji nieostatecznej może być nadany rygor natychmiastowej wykonalności, gdy okres do upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego jest krótszy niż 3 miesiące.

Nie zgadzając się z powyższym rozstrzygnięciem skarżąca wniosła zażalenie na wymienione na wstępie postanowienie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K., wnosząc o jego uchylenie.

W uzasadnieniu zażalenia spółka zaznaczyła, że zostało ono wniesione z ostrożności procesowej, bowiem zaskarżone postanowienie nie zostało skutecznie doręczone. Uzasadniając ten zarzut wskazano, że Burmistrz G. nie uwzględnił, że skarżąca pismem z dnia [...] października 2014 r. wniosła o doręczanie korespondencji w postępowaniu podatkowym za pomocą środków komunikacji elektronicznej. Zaznaczono przy tym, że w przypadku złożenia przez stronę wniosku, o którym mowa w art. 144a Ordynacji podatkowej, przepis ten nie daje organowi podatkowemu alternatywy co do sposobu doręczenia, dopóki taka zgoda nie zostanie wycofana, doręczenie elektroniczne jest wyłącznym sposobem doręczenia korespondencji w tym postępowaniu.