Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 2 lipca 2015 r., sygn. II SA/Ol 1234/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janina Kosowska Sędziowie Sędzia WSA Ewa Osipuk (spr.) Sędzia WSA Katarzyna Matczak Protokolant starszy referent Maciej Lipiński po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 lipca 2015r. sprawy ze skargi H. Sz.-O. i T. O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" Nr "[...]" w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o warunkach zabudowy oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją dnia 3 stycznia 2013 r., Burmistrz "[...]" ustalił warunki zabudowy dla inwestycji, polegającej na rozbudowie istniejącego budynku przedszkola, planowanej na działce o "[...]"dla której inwestorem jest "[...]". Decyzja stała się ostateczna.

Wnioskiem z dnia 6 lutego 2014 r., T.O. i H.S., zwrócili się do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w "[...]"o stwierdzenie nieważności przedmiotowej decyzji Burmistrza "[...]"z dnia 3 stycznia 2013 r. Podali, że w powyższym postępowaniu organ uznał za stronę kilku mieszkańców i zostali oni powiadomieniu o tym zwykłym pismem bez pouczenia o możliwości złożenia odwołania, czym rażąco naruszono prawo. Podnieśli, że teren, na którym powstało przedszkole jest typowym osiedlem domków z zabudową jednorodzinną, a działalność przedszkola między domami jednorodzinnymi ma niewątpliwie negatywny wpływ na życie mieszkańców, co stanowi naruszenie interesu prawnego mieszkańców i zaniża wartość nieruchomości.

Decyzją z dnia 10 lipca 2014 r., Samorządowe Kolegium Odwoławcze w "[...]", odmówiło stwierdzenia nieważności decyzji Burmistrza "[...]"ustalającej warunki zabudowy dla inwestycji, polegającej na rozbudowie istniejącego budynku przedszkola, planowanej na działce "[...]". W uzasadnieniu organ podniósł, że przedmiotowa decyzja nie jest wolna od wad i w postępowaniu zwykłym, w razie wniesienia odwołania, zachodziłyby podstawy do jej uchylenia i przekazania sprawy organowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia. Jednocześnie jednak organ stwierdził, że instytucja stwierdzenia nieważności jest trybem nadzwyczajnym i dotyczy jedynie wad kwalifikowanych decyzji w zakresie, określonym w art. 156 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2013 r., poz. 267 z późn. zm.), powoływanej dalej jako: "K.p.a., który stanowi katalog zamknięty. Organ podniósł, że w ocenie wnioskodawców, decyzja o ustaleniu warunków zabudowy, polegająca na rozbudowie przedszkola, wydana została z rażącym naruszeniem prawa, przy czym skarżący nie wykazali, które z unormowań prawnych zostały naruszone poprzez wydanie tej decyzji - i to w sposób kwalifikowany. Tymczasem zaś, zarzut rażącego naruszenia prawa musi wynikać z przesłanek niebudzących wątpliwości. Kolegium nie potwierdziło zaś, aby przedmiotowa decyzja ostateczna organu pierwszej instancji z dnia 3 stycznia 2013 r. była obarczona wadą kwalifikowaną, o jakiej stanowi art. 156 § 1 K.p.a. Nie potwierdzono, aby na terenie, na którym zlokalizowany jest budynek, podlegający rozbudowie, obowiązywały unormowania prawne, które wprowadzają zakaz rozbudowy istniejących obiektów. Wskaźnik wielkości powierzchni nowej zabudowy w stosunku do powierzchni działki ustalony został jako 0,26, a w obszarze analizowanym taki parametr posiadają działki nr "[...]". Pozostałe wskaźniki w stosunku do bryły głównej budynku pozostają bez zmian. Z tych względów, zdaniem Kolegium, brak jest podstaw do przyjęcia, że decyzja organu pierwszej instancji z dnia 3 stycznia 2013 r. obarczona jest wadą kwalifikowaną. Za stwierdzeniem nieważności nie może też przemawiać i to, że rozbudowa budynku przedszkola bezpośrednio oddziałuje na okoliczne domy przez hałas i wzmożony ruch samochodów, bowiem są to okoliczności stanu faktycznego. Jednocześnie organ stwierdził, że brak powiadomienia przez organ pierwszej instancji właścicieli domów mieszkalnych wokół przedmiotowej działki nie stanowi kwalifikowanej wady rażącego naruszenia prawa w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a. Tego rodzaju uchybienie stanowi