Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 10 czerwca 2015 r., sygn. IV SA/Wr 869/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Jolanta Sikorska (spr.), Sędziowie sędzia NSA Tadeusz Kuczyński, sędzia WSA Wanda Wiatkowska-Ilków, Protokolant Z-ca Kierownika Sekretariatu Agnieszka Figura, po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 10 czerwca 2015 r. sprawy ze skargi K. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku celowego I. oddala skargę; II. przyznaje od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na rzecz radcy prawnego T.S. kwotę 295,20 (dwieście dziewięćdziesiąt pięć 20/100) złotych w tym 23 % podatku VAT tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w postępowaniu sądowym.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi wniesionej w niniejszej sprawie przez K. S. (dalej: skarżąca) jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. (dalej również: SKO lub Kolegium) z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku celowego.

Zaskarżone rozstrzygnięcie wydano w oparciu o następujące okoliczności faktyczne i prawne:

Wnioskiem z dnia 2 czerwca 2014 r. skarżąca zwróciła się do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Ś. o przyznanie zasiłku celowego z przeznaczeniem na zakup żywności, odzieży, obuwia, dofinansowanie ogrzewania wody, zakup środków czystości, łózka, kuchenki, lodówki, pościeli oraz dofinansowania kosztów leczenia stomatologicznego.

Po rozpatrzeniu powyższego wniosku, decyzją z dnia [...] nr [...], działający z upoważnienia Prezydenta Miasta Ś. Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Ś., powołując się na art. 2 ust. 1, art. 11 ust. 2, art. 39 oraz art. 107 ust. 5b ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (j.t. Dz. U. z 2013 r. poz. 182 ze zm., dalej: u.p.s.), odmówił przyznania skarżącej wnioskowanego świadczenia.

Uzasadniając odmowę przyznania zasiłku celowego na potrzeby podane przez skarżącą, organ I instancji wskazał na brak współdziałania skarżącej w rozwiązywaniu trudnej sytuacji życiowej oraz niewykorzystanie przez nią własnych uprawnień i możliwości. Organ I instancji opisał podejście skarżącej do kwestii odbioru przyznanego jej przez Uniwersytet W. stypendium socjalnego w okresie, gdy była studentką Uniwersytetu. Ustalił też, że skarżąca obecnie nie figuruje w ewidencji osób bezrobotnych. Ostatnio zarejestrowana była jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku dla bezrobotnych w okresie od 14 maja 2014 r. do 28 maja 2014 r., a wyłączenie skarżącej z ewidencji osób bezrobotnych jest konsekwencją nie zgłoszenia się przez nią w wyznaczonym terminie w Powiatowym Urzędzie Pracy.