Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 26 czerwca 2015 r., sygn. I SA/Wr 2185/14

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Tomasz Świetlikowski (sprawozdawca), Sędziowie: Sędzia WSA Zbigniew Łoboda, Sędzia WSA Katarzyna Radom, Protokolant: Starszy inspektor sądowy Katarzyna Motyl, , po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 26 czerwca 2015 r. sprawy ze skargi T. Ł. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] lipca 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Przystępując do rozstrzygania, Sąd przyjął stan faktyczny i prawny sprawy jn.

Przedmiotem skargi T. Ł. (dalej: strona, podatnik, skarżący) jest decyzja Dyrektora Izby Skarbowej we W. (dalej: Dyrektor IS) z dnia [...] lipca 2014 r. (nr [...]), utrzymująca w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we W. (dalej: Dyrektor UKS) z [...] maja 2013 r. (nr [...]), określającą zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010 r. w wysokości [...] zł. Jako podstawę prawną decyzji Dyrektor IS wskazał art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm. - dalej: o.p.) a także art. 5a pkt 6, art. 9 ust. 2, art. 10 ust. 1 pkt 3, art. 14 ust. 1 i 1c pkt 1, art. 22 ust. 1, art. 24 ust. 2, art. 27, art. 27b ust. 1 pkt 1 oraz art. 45 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r., nr 14, poz. 176 ze zm. - dalej: u.p.d.o.f.).

Z akt sprawy wynika, że przeprowadzone przez Dyrektora UKS postępowanie kontrolne potwierdziło, że w latach 2007-2010 podatnik prowadził niezgłoszoną działalność gospodarczą w zakresie budowy i sprzedaży domów oraz obrotu działkami budowlanymi. Wykazało, że - w okresie tym - wybudował on i sprzedał 6 domów, zbył 5 działek budowlanych, zakupił (w 2009 r.) niezabudowaną działkę, na której wybudował wraz z żoną dwupiętrowy budynek mieszkalno-usługowy. Dyrektor UKS uznał, że ww. transakcje - wbrew twierdzeniu podatnika - nie służyły zaspokajaniu zwykłych potrzeb mieszkaniowych podatnika, jak i jego rodzinny. Stwierdził, że skoro gospodarowanie posiadanymi przez podatnika nieruchomościami odbywało się w sposób ciągły, zorganizowany i miało na celu uzyskanie stałego zarobku, to wypełniało ono znamiona działalności gospodarczej zawarte w art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f., którą należało opodatkować w ramach źródła przychodów z art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f.