Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 11 czerwca 2015 r., sygn. II SA/Rz 112/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Magdalena Józefczyk Sędziowie WSA Ewa Partyka /spr./ NSA Małgorzata Wolska Protokolant starszy sekretarz sądowy Anna Mazurek - Ferenc po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 czerwca 2015 r. sprawy ze skargi A. D. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] grudnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wymeldowania uchyla zaskarżoną decyzję i decyzję Wójta Gminy [...] z dnia [...] września 2014 r. nr [...].

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi AD jest decyzja Wojewody [.] z dnia [.] grudnia 2014 r. nr [.] w przedmiocie odmowy wymeldowania z pobytu stałego, którą wydano w następującym stanie sprawy;

Podaniem z dnia 3 lipca 2014 r. AD zwrócił się do Wójta Gminy [.] o wymeldowanie GW i AW wraz z małoletnimi dziećmi O. i E., a także DD oraz GD z pobytu stałego spod adresu L. Podał, że wymienione osoby nie mieszkają już pod wskazanym adresem i nie posiadają tam żadnych swoich rzeczy.

Decyzją z dnia [.] września 2014 r. Wójt Gminy [.] odmówił wymeldowania z pobytu stałego spod ww. adresu GD uznając, że nie opuścił on tego lokalu dobrowolnie, a zatem nie zaistniała przesłanka do uwzględnienia żądania wynikająca z art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 993) dalej: "Uel". Ustalono, że właścicielem budynku jest AD, a GD opuścił dom w dniu 9 grudnia 2013 r. z obawy przed przemocą fizyczną ze strony ojca. Odrębnymi decyzjami odmówiono wymeldowania AW z dziećmi oraz GW. Uwzględniono natomiast żądanie o wymeldowanie DD, wydając w tym przedmiocie decyzję w dniu [.] września 2014 r.

W odwołaniu od decyzji z dnia [.] września 2014 r. AD zarzucił organowi I instancji błędne ustalenia faktyczne i niewyjaśnienie wszystkich okoliczności faktycznych sprawy. Nie zgodził się ze stanowiskiem, jakoby opuszczenie miejsca zamieszkania przez GD odbyło się w związku ze stosowaniem wobec niego przemocy fizycznej, a sprawa karna, w której postawiono mu zarzut stosowania gróźb karalnych nie została dotychczas zakończona. Uznał, że zarzuty te stanowią pomówienie, ale z pewnością przestępstwo to nie polega na stosowaniu przemocy fizycznej. Niemniej, opuszczenie miejsca pobytu z jego domu ma charakter trwały i wiązało się z zabraniem wszystkich rzeczy i urządzeniem sobie miejsca stałego pobytu w innym lokalu.