Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 28 kwietnia 2011 r., sygn. II SA/Ol 165/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Sędziowie Sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora (spr.) Sędzia WSA Hanna Raszkowska Protokolant Grzegorz Knop po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 kwietnia 2011 r. sprawy ze skargi M. S. na decyzję Wojewody z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie wymeldowania I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Burmistrza Miasta z dnia "[...]"; II. zasądza od Wojewody na rzecz skarżącej M. S. kwotę 100 zł (słownie: sto złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego; III. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia "[...]" r., wydaną na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy

z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (t.j. Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 993 ze zm.), Burmistrz Miasta orzekł o wymeldowaniu M. S. z pobytu stałego w lokalu przy ul. "[...]' w O. W uzasadnieniu wywiódł, że M. S. trwale opuściła miejsce pobytu stałego,a swoje centrum życiowe skoncentrowała u dziadka w Z. Organ pierwszej instancji ocenił, że nie deklaruje ona chęci powrotu do miejsca pobytu stałego i nie podjęła działań w tym celu, zatem miejsce to opuściła dobrowolnie.

Wojewoda, po rozpoznaniu odwołania M. S., decyzją dnia "[...]" r. wydaną na podstawie art. 138 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, ze zm., dalej jako: K.p.a.), uchylił zaskarżoną decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia. W ocenie organu odwoławczego zgromadzony materiał dowodowy nie był wystarczający do ustalenia wszystkich istotnych okoliczności w sprawie. Ustalono bowiem jedynie, że odwołująca się opuściła miejsce pobytu stałego i zamieszkała w Z. Nie zbadano natomiast daty i rzeczywistych przyczyn opuszczenia lokalu przy ul. "[...]" w O., a także zamiaru i realnych możliwości powrotu odwołującej się do tego mieszkania. Wojewoda wskazał, że przy ocenie materiału dowodowego pominięto, że M. S. opuściła miejsce pobytu stałego z uwagi na pobyt w szpitalu i ośrodkach uzdrowiskowych. Zarzucił ponadto, że organ pierwszej instancji nie przesłuchał T. T. i T. K. oraz nie przeprowadził dowodu z oględzin lokalu przy ul. "[...]" w O. w celu ustalenia, jakie rzeczy odwołująca się pozostawiła w tym lokalu, a jakie rzeczy posiadała w lokalu w Z.