Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 11 maja 2015 r., sygn. II SA/Rz 1473/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Krystyna Józefczyk /spr./ Sędziowie NSA Małgorzata Wolska WSA Paweł Zaborniak Protokolant sekretarz sądowy Sylwia Pacześniak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi B. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia [...] września 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy I. uchyla zaskarżoną decyzję i decyzję Wójta Gminy [...] z dnia [...] sierpnia 2014 r. nr [...]; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] na rzecz skarżącej B. P. kwotę 500 zł /słownie: pięćset złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi B. P. jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego, zwanego dalej SKO lub Kolegium z dnia [...] września 2014 r., nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Wójta Gminy [...] z dnia [...] sierpnia 2014 r., nr [...], znak: [...] przedmiocie ustalenia warunków zabudowy.

Postępowanie zostało wszczęte na wniosek B. P. z dnia [...] czerwca 2012 r., w którym zwróciła się do Wójta Gminy [...] o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji obejmującej budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego, przydomowej oczyszczalni ścieków, studni i budowę pompy ciepła na terenie nieruchomości oznaczonej nr ewid. 71 położonej w miejscowości L.

Wójt Gminy [...] decyzją z dnia [...] sierpnia 2014r., nr [...], znak: [...] odmówił ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji objętej wnioskiem z uwagi na naruszenie art. 61 ust. 1 pkt 5 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80 poz.717), zwanej dalej "ustawą" w zakresie braku zgodności z przepisami odrębnymi wskazanymi w postanowieniu Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w [...], zwanego dalej RDOŚ, z dnia [...] maja 2014r., nr [...].

W odwołaniu od powyższej decyzji B. P. podniosła, że wbrew opinii RDOŚ brak jest śladów żerowania czy zalatywania na działkę orlika krzykliwego lub orła przedniego, a zatem można wnioskować, że wymienione działki nie są w chwili obecnej czynnie wykorzystywane jako żerowisko przez te ptaki. Skarżąca podała, że najbliższe zabudowania znajdują się w odległości około 200 m od drogi, sąsiednie nieruchomości są działkami zabudowanymi, a przedmiotowa inwestycja spełnia warunek kontynuacji funkcji zabudowy. Skarżąca dalej zwróciła uwagę na nieścisłości w opracowaniu RDOŚ w zakresie wpływu spornej inwestycji na stan siedlisk tych. B. P. zarzuciła, iż w postępowaniu pojawiły się również błędy formalne.