Wyrok WSA w Warszawie z dnia 29 kwietnia 2015 r., sygn. IV SAB/Wa 121/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Łukasz Krzycki (spr.), Sędziowie sędzia WSA Alina Balicka, sędzia WSA Krystyna Napiórkowska, Protokolant st. ref. Marcin Lesner, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi F. S.A. z siedzibą w W. na bezczynność Prezydenta W. w przedmiocie rozpoznania wniosku o ustalenie odszkodowania za nieruchomość 1. stwierdza bezczynność organu w rozpoznaniu wniosku z dnia 12 października 2009 r. o odszkodowanie za nieruchomość oznaczoną jako działka nr ewidencyjny [...] z obrębu [...] w W.; 2. stwierdza, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3. wymierza Prezydentowi W. grzywnę w wysokości 500 (pięćset) złotych; 4. Zasądza od Prezydenta W. na rzecz skarżącego F. S.A. z siedzibą w W. kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

F. S.A., zwany dalej "B." - który wstąpił w prawa P. S.A., - reprezentowany przez pełnomocnika (radcę prawnego), wniósł skargę na bezczynność Prezydenta W., polegającą na niezałatwieniu w terminie sprawy w postępowaniu o ustalenie odszkodowania za nieruchomość, wydzieloną pod drogę, położoną w W. [...] (działka ew. nr [...] ob. [...]). B. wniósł o zobowiązanie organu do wydania decyzji, stwierdzenie, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa oraz o wymierzenie grzywny.

W uzasadnieniu skargi podniesiono, że postępowanie organu narusza w sposób rażący przepisy prawa materialnego: art. 129 ust. 5 pkt 1, w zw. z art. 98 ust. 1 i 3 oraz art. 129 ust. 5 pkt 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2014 r., poz. 518 ze zm.) w zw. z art. 1 I. Protokołu do Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności podpisanej dnia 4 listopada 1950 r. w Rzymie (Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284 i 285 ze zm.), oraz art. 21 ust. 2 Konstytucji. Uniemożliwia bowiem realizację prawa podmiotowego, które B. nabył ex lege (prawo do odszkodowania). Wobec wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 21 grudnia 2012 r. (sygn. akt I SA/Wa 798/10) oraz utrzymującego go w mocy wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 5 czerwca 2012 r. (sygn. akt I OSK 687/11), Skarżącemu niewątpliwie przysługuje odszkodowanie z tytułu wygaśnięcia prawa użytkowania do przedmiotowej działki. Skoro doszło do pozbawienia prawa użytkowania wieczystego, to konieczne jest ustalenie odszkodowania. Postępowanie organu polegające na niewydaniu decyzji w sprawie odszkodowania jest - w ocenie skarżącego - ewidentnym bezprawnym zaniechaniem. Dalsze utrzymywanie stanu bezczynności, w sytuacji gdy przysługuje prawo do odszkodowania, jest rażącym naruszeniem prawa. Przeciąganie postępowania odszkodowawczego w sposób bezpośredni zagraża wystąpieniem szkód po stronie skarżącego, bowiem konstrukcja art. 130 ust. 1 zd. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami sprawia, że B. zostaje pozbawiony możliwości dochodzenia odsetek za okres od pozbawienia użytkowania wieczystego do wydania decyzji odszkodowawczej.