Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 16 kwietnia 2015 r., sygn. I SA/Bk 667/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Urszula Barbara Rymarska, sędzia WSA Paweł Janusz Lewkowicz, sędzia WSA Andrzej Melezini (spr.), Protokolant st. sekretarz sądowy Beata Borkowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 8 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi W. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] października 2014 r., nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2011 r. oraz odsetek za zwłokę od niezapłaconych w terminie zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej za poszczególne miesiące 2011 r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana w całości do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku, 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w B. na rzecz skarżącego W. S. kwotę 5.117 zł (słownie: pięć tysięcy sto siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2014 r. nr [...], Naczelnik Urzędu Skarbowego w B. określił W. S. (dalej jako Skarżący) podatek dochodowy od osób fizycznych

za 2011 r. oraz wysokość odsetek za zwłokę od niezapłaconych w terminie zaliczek na ten podatek.

Organ I instancji ustalił, że w podatkowej księdze przychodów i rozchodów Skarżący zaewidencjonował m.in. koszty wynikające z faktur wystawionych na jego rzecz przez T. B. W ocenie tego organu, z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika jednoznacznie, że T. B. wystawił dla Skarżącego faktury VAT, które nie dokumentują faktycznie przeprowadzonych transakcji sprzedaży.

Decyzją z dnia [...] października 2014 r. nr [...], Dyrektor Izby Skarbowej w B. utrzymał w mocy powyższe rozstrzygnięcie.

Odwołując się do art. art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. nr 51, poz. 307 ze zm.) organ odwoławczy stwierdził, że w sytuacji, gdy podatnik dysponuje na potwierdzenie dokonania transakcji dokumentem, z którego wynika, iż towar ten został zakupiony od wskazanego na fakturze sprzedawcy a postępowanie podatkowe wykaże, iż podmiot ten faktycznie nie sprzedał towaru dla podatnika, to w takiej sytuacji nie można kwoty uwidocznionej na fakturze traktować jako koszt uzyskania przychodu. Faktura nierzetelna nie może mieć bowiem wpływu na obniżenie podstawy opodatkowania.