Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 31 marca 2015 r., sygn. II SA/Ol 133/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Matuszak Sędziowie Sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) Sędzia WSA Katarzyna Matczak Protokolant specjalista Jakub Borowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 marca 2015r. sprawy ze skargi D. P. i K. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", Nr "[...]" w przedmiocie warunków zabudowy oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia "[...]" wydaną przez Wójta Gminy B.- na podstawie art. 59 ust. 1, art. 60 i art. 61 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz.U. z 2012r., poz. 647 ze zm., dalej jako: u.p.z.p.) - po rozpatrzeniu wniosku R. P. z dnia "[...]", uzupełnionego w dniu "[...]", ustalono warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na rozbudowie budynku gospodarczego (stodoły) wraz ze zmianą sposobu użytkowania budynku na budynek o funkcji inwentarskiej w ramach zabudowy zagrodowej na działce o nr ewid. "[...]", obręb nr "[...]" - M., gmina B. W uzasadnieniu wskazano, że dla przedmiotowej inwestycji została przeprowadzone postępowanie w sprawie oceny oddziaływania na środowisko, w toku którego - uwzględniając opinie Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w B. oraz Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Olsztynie - Wójt Gminy B. nałożył na inwestora obowiązek przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko oraz opracowania raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko. Inwestor sporządził raport, który został przekazany do uzgodnienia Państwowemu Powiatowemu Inspektorowi Sanitarnemu w B. oraz Regionalnemu Dyrektorowi Ochrony Środowiska w O. Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w B. nie zajął stanowiska w przedmiotowej, a Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w O., postanowieniem z dnia "[...]" uzgodnił realizację przedsięwzięcia oraz określił warunki na etapie realizacji oraz eksploatacji przedsięwzięcia. Wobec powyższego dnia "[...]" Wójt Gminy B. wydał decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach, uzgadniając warunki realizacji tej inwestycji ze szczególnym uwzględnieniem nakazów zawartych w celu realizacji przedmiotowej inwestycji. Wobec niewniesienia odwołania przez strony decyzja ta stała się ostateczna. Wskazano, że decyzją z dnia "[...]" Wójt Gminy B. ustalił warunki zabudowy dla planowanej inwestycji, jednak w wyniku złożonego odwołania od tej decyzji Samorządowe Kolegium Odwoławcze w O. decyzją z dnia "[...]" uchyliło tę decyzję i przekazało sprawę organowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia, wskazując, iż parametry planowanej inwestycji nie zostały określone zgodnie z obowiązującymi przepisami i wymagają doprecyzowania. W związku z tym organ pierwszej instancji uszczegółowił parametry wskazane przez Kolegium i decyzją z dnia "[...]" ponownie ustalił warunki zabudowy dla przedmiotowej inwestycji. Od powyższej decyzji odwołanie wnieśli właściciele nieruchomości sąsiedniej, podnosząc, iż projektowana inwestycja należy do rodzaju przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko w rozumieniu rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w O. decyzją z dnia "[...]" ponownie uchyliło decyzję organu pierwszej instancji, wskazując, iż w decyzji o warunkach zabudowy znajdował się błędny zapis stanowiący o tym, iż projektowana inwestycja nie należy do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, pomimo tego, że zamierzenie dotyczy chowu (hodowli) zwierząt o obsadzie do 55 DJP, a zatem organ winien był ustalić, czy w sprawie nie będzie miał zastosowania § 3 ust. 1 pkt 103 powołanego rozporządzenia. Decyzją z dnia "[...]" organ pierwszej instancji ustalił warunki zabudowy terenu dla przedmiotowej inwestycji. Jednakże na skutek odwołania Samorządowe Kolegium Odwoławcze w O. decyzją z dnia "[...]" ponownie uchyliło w całości decyzję pierwszoinstancyjną i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia, wskazując, że przy doręczeniu decyzji pominięto pełnomocnika odwołujących się. Po ponownym rozpatrzeniu sprawy Wójt Gminy B. ustalił warunki zabudowy dla przedmiotowej inwestycji. Podano, że w wyniku przeprowadzonej analizy urbanistycznej stwierdzono, że spełnione pozostają przepisy art. 61 ust. 1 pkt 2-5 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: wnioskowany teren posiada dostęp do drogi powiatowej o nr ewid. "[...]", istniejące uzbrojenie terenu jest wystarczające dla zamierzenia budowlanego, teren nie wymaga uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych na cele nierolnicze, a także zamierzenie budowlane jest zgodne z przepisami odrębnymi. W związku z tym że wnioskowana inwestycja dotyczy zabudowy zagrodowej o powierzchni gospodarstwa rolnego wynoszącej ok. 80ha, czyli przekraczającej średnią powierzchnię gospodarstwa rolnego w gminie B., tj. 18,25ha, nie stosuje się art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Stąd też nie została przeprowadzona analiza zabudowy w zakresie art. 61 ust. 1 pkt 1 oraz nie wyznaczono obszaru analizowanego, o którym mowa w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie zaś z art. 53 ust. 4 pkt 6 oraz pkt 9 ustawy uzyskano uzgodnienie ze starostą powiatu jako organem właściwym do uzgadniania w zakresie ochrony gruntów rolnych, a także z odpowiednim zarządcą drogi jako organem właściwym do uzgadniania w zakresie obszarów przyległych do pasa drogowego.