Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 4 marca 2015 r., sygn. II SA/Gd 790/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Górska, Sędziowie Sędzia WSA Dorota Jadwiszczok, Sędzia WSA Katarzyna Krzysztofowicz (spr.), Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Maria Flisikowska, po rozpoznaniu w Gdańsku na rozprawie w dniu 4 marca 2015 r. sprawy ze skargi W. K. na uchwałę Rady Miejskiej z dnia 30 maja 2007 r., nr [...] w przedmiocie przyjęcia gminnej ewidencji zabytków oddala skargę.

Uzasadnienie

Uchwałą z dnia 30 maja 2007 r., nr VIII/75/07, wydaną na podstawie art. 6 ust. 1, art. 7 ust. 1 pkt 1, art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r., nr 142, poz. 1591 ze zm.) - dalej w skrócie jako "u.s.g.", w związku z art. 22 ust. 4 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. nr 162, poz. 1568 ze zm.) - dalej w skrócie jako "ustawa o ochronie zabytków", Rada Miejska przyjęła gminną ewidencję zabytków dla gminy G., opracowaną przez Regionalny Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków w G., stanowiącą załącznik nr 1 do uchwały.

Uzasadniając potrzebę podjęcia uchwały Rada wyjaśniła, że ochrona zabytków, które znajdują się na terenie gminy, należy do obowiązków samorządu lokalnego. Wskazując na obowiązki nałożone na gminy, wymienione w art. 4 ustawy o ochronie zabytków, Rada stwierdziła, że realizacji tych zadań ma służyć gminna ewidencja zabytków, o której mowa w art. 22 ust. 4 ww. ustawy.

Po bezskutecznym wezwaniu Rady Miejskiej do usunięcia naruszenia prawa, W. K. wniósł skargę na powyższą uchwałę w części dotyczącej jego nieruchomości, położonej w G. w Gminie G., dla której prowadzona jest księga wieczysta nr [...] (pkt [...] załącznika nr 1 do zaskarżonej uchwały).

Zaskarżonej uchwale zarzucił naruszenie art. 22 ust. 5 w zw. z art. 3 ust. 1 ustawy o ochronie zabytków poprzez błędną wykładnię pojęcia zabytku

i w konsekwencji ujęcie w gminnej ewidencji zabytków przedmiotowej nieruchomości skarżącego, która nie ma cech zabytku, o których mowa w art. 3 pkt 1 ustawy o ochronie zabytków, a zatem nie powinna być ujęta w ewidencji, co skutkuje ograniczeniem praw właścicielskich skarżącego (art. 140 k.c.).