Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 5 lutego 2015 r., sygn. II SA/Wr 842/14

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Ireneusz Dukiel, Sędziowie Sędzia WSA - Mieczysław Górkiewicz, Sędzia WSA - Anna Siedlecka (spr.), , Protokolant asystent sędziego - Wojciech Śnieżyński, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 5 lutego 2015 r. sprawy ze skargi B. L., A. M., A. sp. z o.o. na decyzję Wojewody D. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania odszkodowania za nieruchomość, która stała się z mocy prawa własnością powiatu oddala skargę.

Uzasadnienie

Sąd ustalił następujący stan faktyczny sprawy:

Decyzją z dnia [...] r. (Nr [...]) Starosta K., działając na podstawie art. 73 ust1, ust.2 pkt 2, ust.4 i 5 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - przepisy wprowadzające ustawy reformujące administracje publiczną, zwanej dalej "pwurap" (Dz.U. z 1998r. Nr 133, poz. 872 ze zm.) i art. 129 ust.1 i 5 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2010 r., Nr 102, poz. 651 ze zm.), odmówił przyznania odszkodowania A. M., B. L. oraz A. Sp. z o.o. za zajętą pod drogę publiczną z mocy prawa przez Powiat K., nieruchomość położoną w K., oznaczoną geodezyjnie jako działka nr 105/1, AM-1, obręb Centrum o pow. 0,0106 ha. W motywach uzasadnienia organ I instancji wyjaśnił, że Powiat K. stał się z mocy prawa właścicielem ww. nieruchomości zajętej pod drogę publiczną, co potwierdza ostateczna decyzja Wojewody D. nr [...] z dnia [...] r. Decyzję tą otrzymali wszyscy współwłaściciele nieruchomości, w której poinformowano ich, że przysługuje im odszkodowanie ale na podstawie odrębnego wniosku złożonego w terminie do dnia 31 grudnia 2005 r. do Starosty. Po upływie tego terminu roszczenie wygasa. Tymczasem strony złożyły wniosek w dniu 25 marca 2013 r. (data sporządzenia wniosku 21 marca 2013 r), a więc z uchybieniem ustawowego terminu do jego złożenia.

Od powyższej decyzji w imieniu wszystkich stron odwołanie złożył ich wspólny pełnomocnik, zarzucając: naruszenie art. 73ust. 4 ustawy - przepisy wprowadzające ustawy reformujące administracje publiczną poprzez błędne przyjęcie, że roszczenie o odszkodowanie wygasło a także naruszenie art. 21 Konstytucji RP poprzez pozbawienie odwołujących prawa własności bez słusznego odszkodowania. Ponadto zarzucono organowi I instancji naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 7, 75 § 1 i art. 77 § 1 k.p.a. poprzez niewyczerpujące rozpatrzenie materiału dowodowego i nieuwzględnienie słusznego interesu odwołujących, błędną wykładnie pisma E. C. z dnia 16 lipca 2002 r.. Wskazano również na naruszenie art. 10 § 1k.p.a. i art. 80 k.p.a.