Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 12 lutego 2015 r., sygn. II SA/Sz 492/14

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Renata Bukowiecka-Kleczaj, Sędzia WSA Maria Mysiak, Protokolant starszy sekretarz sądowy Teresa Zauerman, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 12 lutego 2015 r. sprawy ze skargi B. B. i E. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza Miasta z dnia [...] Nr [...], II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r.,[...] , wydaną w oparciu

o przepis art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267), art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r., poz. 647), w wyniku rozpoznania odwołania Z. i E. D., B. i E. B., M. i A. W. oraz J. S. i M. P. od decyzji Burmistrza Miasto S. z dnia [...] r., [...] , ustalającej na rzecz R. J. warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie dwóch garaży murowanych na terenie działki nr [...] przy ul. [...] w S., obr. [..] Miasto S., Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. utrzymało zaskarżoną decyzję w mocy.

Opisana decyzja wydana została w następującym stanie faktycznym:

Burmistrz Miasta S. decyzją wydaną w dniu [...] r., [...] ustalił inwestorowi R. J. warunki zabudowy dla opisanej inwestycji.

W postępowaniu odwoławczym Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją

z dnia [...] r., [...] uchyliło decyzję organu I instancji

i przekazało sprawę do ponownego rozpoznania. Kolegium uznało, że stanowiące podstawę rozstrzygnięcia wyniki analizy nie znajdują uzasadnienia w aktach sprawy, bowiem brak jest w nich przedmiotowej analizy. Ponadto organ nie wskazał, które działki położone w wyznaczonym obszarze stanowiły punkt odniesienia w aspekcie kontynuacji funkcji i dla ustalenia wymagań nowej zabudowy, nie skonkretyzował również wartości każdego z gabarytów planowanego obiektu, wprowadzając stwierdzenia niedookreślone "nie mniej niż, nie większy niż, nie dłuższa niż", a sam wniosek inwestora nie spełniał wymogów art. 52 w związku z art. 64 ust. 1 ustawy, ponieważ kopia mapy zasadniczej w skali 1:500 przyjęta do zasobu geodezyjnego