Wyrok WSA w Lublinie z dnia 27 lutego 2015 r., sygn. I SA/Lu 950/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Fita, Sędziowie WSA Wiesława Achrymowicz (sprawozdawca), WSA Andrzej Niezgoda, Protokolant Sekretarz sądowy Julita Kula, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 27 lutego 2015 r. sprawy ze skargi S. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące: luty - wrzesień i listopad 2008 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia [...] nr [...]; II. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości;

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej (organ) utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia [...] r., mocą której organ pierwszej instancji określił S. S. (podatnik) zobowiązanie w podatku od towarów i usług za miesięczne okresy rozliczeniowe od lutego do września i listopad 2008 r.

W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia organ wyjaśnił, że podatnik nieprawidłowo odliczył kwoty podatku naliczonego, wynikające z faktur wystawionych przez firmy: P. spółka z o.o. w W., P. spółka z o.o. w P., I. spółka z o.o. w B. Faktury te bowiem, w ocenie organu, opisują nabycia przez podatnika oleju napędowego, które w rzeczywistości nie miały miejsca. Zakwestionowane faktury są więc tzw. pustymi fakturami. W konsekwencji, jak motywował organ, należało odpowiednio zmniejszyć podatnikowi kwoty podatku naliczonego podlegające odliczeniu w porównaniu z tymi, jakie podatnik deklarował. W podstawie prawnej organ powołał art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U.2004.54.535 ze zm. w brzmieniu dla rozpatrywanych okresów rozliczeniowych 2008 r. - dalej u.p.t.u.).

Organ podkreślał, że podatnik nie dysponował wiedzą odnośnie konkretnych okoliczności w jakich miały być zawierane poszczególne transakcje opisane w spornych fakturach. Przyjmował paliwo od nieznanych osób wraz z fakturami. Rozliczał się w gotówce. Dodatkowo wykazane w fakturach ceny paliwa są znacznie niższe od tych na stacjach benzynowych. W przekonaniu organu, całokształt tych okoliczności jednoznacznie wskazuje, że podatnik miał pełne podstawy do powzięcia uzasadnionych wątpliwości co do rzetelności rzekomych kontrahentów, które w sposób dowolny zbagatelizował, a przecież jest doświadczonym przedsiębiorcą. Wobec tego, zdaniem organu, podatnik nie był uprawniony do odliczenia kwot podatku naliczonego wynikających z nierzetelnych faktur wystawionych przez ww. podmioty. Organ ocenił, że okoliczności w jakich podatnik wchodził w posiadanie paliwa oraz faktur - ustalone na podstawie kompletnego materiału dowodowego, ocenionego w granicach ustawowej swobody - nie odpowiadają rzeczywistym transakcjom nabycia towaru w obrocie gospodarczym.