Wyrok WSA w Opolu z dnia 22 grudnia 2014 r., sygn. I SA/Op 740/14

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Wójcik Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Gocki Sędzia WSA Marta Wojciechowska (spr.) Protokolant st. inspektor sądowy Iwona Bergiel po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 10 grudnia 2014 r. sprawy ze skargi T. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu z dnia 4 października 2013 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia zobowiązania w zryczałtowanym podatku od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów za 2011 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 4 października 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu, działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm. [dalej jako O.p.]) - po rozpatrzeniu odwołania T. G. (dalej wskazywanego również jako skarżący, strona) od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w Nysie z dnia 20 grudnia 2012 r., ustalającej zryczałtowany podatek dochodowy od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów za 2011 r. w kwocie 46.990 zł - uchylił w części decyzję organu I instancji i orzekł o obniżeniu wysokości wskazanego zobowiązania do kwoty 30.633 zł - utrzymując w tym zakresie decyzję organu I instancji w mocy i umorzył jednocześnie postępowanie w części dotyczącej kwoty 16.357 zł.

Z przedstawionego przebiegu postępowania wynikało, że Naczelnik Urzędu Skarbowego w Nysie postanowieniem z dnia 5 czerwca 2012 r. wszczął wobec T. G. postępowanie w sprawie ustalenia wysokości podatku dochodowego od przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów za okres od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2011 r.

W toku postępowania organ I instancji ustalił, że skarżący jest stanu wolnego i nie miał nikogo na utrzymaniu. Na podstawie zeznań skarżącego ustalono również, że nie posiadał on na dzień 01.01.2011 r. żadnych nieruchomości, praw majątkowych, środków na rachunkach bankowych czy w gotówce, wierzytelności ani należności do spłacenia, jak też nie posiadał żadnych rzeczy ruchomych o znacznej wartości, ani papierów wartościowych w postaci akcji, obligacji, jednostek uczestnictwa w funduszach powierniczych czy polis ubezpieczeniowych. Organ, analizując dowody z protokołów przesłuchań skarżącego w charakterze strony (przeprowadzonych w dniach: 04.07.2012 r. i 09.07.2012 r., 12.10.2012 r. i 05.11.2012 r.) oraz protokoły przesłuchań świadka B. S. (matki skarżącego), stwierdził, że wprawdzie przed rokiem 2011 skarżący posiadał środki finansowe pochodzące ze sprzedaży samochodów marki BMW i AUDI, środki z darowizn otrzymanych od babci M. D., z alimentów otrzymywanych od ojca, z likwidacji książeczki mieszkaniowej i ze sprzedaży w 1999 r. majątku po likwidacji działalności gospodarczej prowadzonej w latach 1997-1999 w formie wypożyczalni kaset video, które to środki były przechowywane przez jego matkę i zostały ulokowane na lokatach oszczędnościowych w bankach - nie dał jednak wiary twierdzeniom strony, by środki te mogły posłużyć finansowaniu wydatków badanego okresu. Zdaniem organu, środki przechowywane przez matkę skarżącego z tytułu darowizn od babci, alimentów od ojca oraz z likwidacji książeczki mieszkaniowej zostały wydatkowane na założenie i prowadzenie działalności gospodarczej skarżącego, prowadzonej w latach 1997-1999. W dalszej kolejności organ zestawił uzyskiwane przez skarżącego przychody z poniesionymi wydatkami za lata 1997-2010, uwzględniając przy tym wydatki na utrzymanie według danych GUS i na tej podstawie doszedł do wniosku, że skarżący nie posiadał środków pochodzących z legalnych źródeł na zakup samochodu marki BMW w dniu 24.02.2002 r. (sprzedanego 17.06.2003 r.), jak też na zakup w dniu 10.05.2003 r. samochodu marki Audi (sprzedanego 25.07.2004 r. za kwotę 23.000 zł). Tym samym środki ze sprzedaży samochodu marki Audi w kwocie 23.000 zł nie mogły służyć jako legalne źródło pokrycia założonych przez matkę skarżącego lokat oszczędnościowych. Organ nie uznał za wiarygodne także zeznań skarżącego w zakresie, w którym wskazywał on, że pieniądze zainwestowane na lokatach pochodziły częściowo ze sprzedaży w 2006 r. samochodu marki Volkswagen Passat o nr rej. [...] w kwocie 20.400 zł, nabytego na nazwisko matki, którego zakup został sfinansowany kredytem udzielonym matce (skarżący nie miał w tym czasie zdolności kredytowej). Skarżący zeznał, że samochód ten został zakupiony dla niego i raty udzielonego na zakup tego auta kredytu spłacał osobiście, chociaż możliwe jest, że spłaty kilku rat dokonała matka, ponieważ w okresie spłaty przez jakiś czas przebywał w zakładzie karnym. Skarżący zeznał przy tym, że spłaty rat kredytu dokonywał z pieniędzy zarobionych w [...] i [...], gdzie był zatrudniony "na czarno". Organ wskazał, że wprawdzie przesłuchana w charakterze świadka matka skarżącego pierwotnie potwierdziła zeznania strony, jednakże w toku kolejnego przesłuchania 18.10.2012 r. zmieniła swe wcześniejsze zeznania, wycofując poprzednie zeznanie, że pieniądze ze sprzedaży samochodu Volkswagen Passat o nr rej. [...] udokumentowanej umową z dnia 16.09.2006 r. na kwotę 20.400 zł, były pieniędzmi syna T. G., ponieważ ten samochód był jej własnością, a nie syna. Z zeznań tych wynikało, że matka skarżącego miała dwa samochody Volkswagen Passat i je pomyliła. Jeden, zarejestrowany pod nr [...], zakupiła w 1999 r. dla syna i posiadała ten samochód do 21.12.2001 r. To właśnie za ten samochód spłacała z pieniędzy syna przez kilka lat kredyt, pobrany w A. Drugi samochód Volkswagen Passat kupiła dla siebie w 2005 r. i zarejestrowała go pod nr [...]. W roku 2006 samochód sprzedała. Swoje wcześniejsze zeznania o odmiennej treści świadek tłumaczyła tym, że była przekonana, iż sprzedany w 2006r. samochód Volkswagen Passat był samochodem zakupionym w 1999 r. Jak się okazało, po sprawdzeniu w dokumentach w Starostwie Powiatowym w [...], nieświadomie pomyliła umowy. Świadek nie potrafiła też wskazać jaką kwotę z przechowywanych pieniędzy syna przeznaczyła na spłaty rat kredytu pobranego na zakup samochodu Volkswagen Passat o nr rej. [...], ponieważ część tych pieniędzy zapłaciła od razu w gotówce przy kupnie tego samochodu, a na pozostałą część pobrała kredyt w A. Dodała, że tego kredytu było niewiele (ok. 5.000 zł z odsetkami), ponieważ tylko ona miała stałą pracę i ograniczone możliwości spłaty, natomiast syn nie miał stałego źródła utrzymania i nie mógł spłacać dużych rat. Oświadczyła, że nie ma już żadnych dokumentów dotyczących zakupu, sprzedaży i spłaty rat kredytowych dotyczących samochodu Volkswagen Passat nr rej. [...]. Zapewniła jednak, że pieniądze ze sprzedaży w 2001 r. samochodu Volkswagen Passat o nr rej. [...] wpłaciła skarżącemu na lokatę. Prawdopodobnie jak coś kupował w 2002 r. lub 2003 r. to wtedy przekazała je synowi z powrotem. Mogła to być kwota w granicach 17.000 zł do 21.000 zł.