Wyrok WSA w Opolu z dnia 11 grudnia 2014 r., sygn. II SA/Op 540/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Daria Sachanbińska Sędziowie Sędzia WSA Ewa Janowska (spr.) Sędzia WSA Elżbieta Naumowicz Protokolant St. sekretarz sądowy Joanna Szyndrowska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 11 grudnia 2014 r. sprawy ze skargi T. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 25 sierpnia 2014 r., nr [...] w przedmiocie usług opiekuńczych oddala skargę.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 3 marca 2014 r. T. R. zwrócił się do Ośrodka Pomocy Społecznej w Nysie o przyznanie usług opiekuńczych w wymiarze, co najmniej 92 godzin miesięcznie. We wniosku tym wskazał, że jest osobą niepełnosprawną, przewlekle chorą i trwale niezdolną do pracy, i do samodzielniej egzystencji, nadto żyje w niedostatku i samodzielnie prowadzi gospodarstwo domowe. Dodał, iż chciałaby uzyskać pomoc w "utrzymaniu czystości w mieszkaniu, w przygotowywaniu posiłków z uwzględnieniem diety, w zakupie artykułów żywnościowych i innych niezbędnych do życia, w higienie, w praniu bielizny osobistej i pościelowej, w zmianie pościeli, w załatwianiu spraw urzędowych, w dojściu do placówek służby zdrowia i innych, w pielęgnacji i przy ćwiczeniach rehabilitacyjnych zleconych przez lekarza, w podtrzymywaniu psychofizycznej kondycji, tj. m.in. w podtrzymywaniu indywidualnych zainteresowań, w organizowaniu i podtrzymywaniu kontaktów sąsiedzkich, każdego dnia o każdej porze, jeśli będzie tego wymagała sytuacja zdrowotna lub losowa". W następstwie powyższego wniosku, w dniu 13 marca 2014 r. organ przeprowadził wywiad środowiskowy i przesłuchał wnioskodawcę na okoliczność jego sytuacji materialnej i zakresu oczekiwanej pomocy.

Następnie, decyzją z dnia 17 kwietnia 2014 r., nr [...], Zastępca Dyrektora Ośrodka Pomocy Społecznej w Nysie, działający z upoważniania Burmistrza Nysy, na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2013 r., poz. 267 z póź. zm.- zwanej dalej K.p.a.) oraz art. 50 ust. 1, ust. 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2013 r., poz. 182 z późn. zm.- zwanej dalej ustawą), odmówił przyznania stronie wnioskowanego świadczenia. W uzasadnieniu organ omówił przepisy ustawy o pomocy społecznej regulujące kwestię przyznania usług opiekuńczych, po czym odwołał się do wywiadu środowiskowego, zaświadczenia z ZUS z dnia 5 marca 2014 r., zaświadczenia komornika z dnia 7 marca 2014 r. oraz oświadczenia strony z dnia 13 marca 2014 r. Wskazał, że T.R. jest osobą niepełnosprawną, posiada orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu znacznym i porusza się za pomocą kul łokciowych-rehabilitacyjnych, jest żonaty, ale prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe i utrzymuje się z renty z tytułu niezdolności do pracy. Dodał także, że dochód strony w lutym 2014 r. wyniósł 685,23 zł. Akcentował również, iż z treści art. 50 ustawy wynika, że świadczenia w postaci usług opiekuńczych w pierwszej kolejności wykonywane są przez najbliższą rodzinę, tj. męża, żonę, dzieci, wnuki, rodziców, natomiast w przypadku osób zupełnie samotnych proponuje się umieszczenie w zakładzie opiekuńczo-leczniczym, bądź w domu pomocy społecznej. Wskazał ponadto, że opiekunki świadczące usługi opiekuńcze są pracownikami etatowymi i pomagają w najpilniejszych czynnościach, które są wykonywane u podopiecznych w określonych godzinach, a w wyjątkowych sytuacjach usługi opiekuńcze świadczone są w dni wolne od pracy. Przechodząc na grunt sprawy organ zauważył, że w oświadczeniu z dnia 13 marca 2014 r. T.R. podał, że prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe, ale po zmianie stanu cywilnego żona pomaga mu w tym samym zakresie, co przed zawarciem małżeństwa, tj. w sprzątaniu mieszkania, przygotowaniu posiłków, pomocy po atakach epilepsji, dotarciu do placówek służby zdrowia oraz organów państwowych, pomaga w wykonywaniu ćwiczeń, dokonuje zakupów, zmienia pościel, myje okna, pomaga przy noszeniu niezbędnych rzeczy do rehabilitacji, pomaga w wyuczonych ćwiczeniach w warunkach domowych wskazanych przez lekarza, organizuje spacery. Podkreślił również, że wnioskodawca nie dostarczył zaświadczenia lekarskiego, z którego wynikałoby, że wymaga przyznania usług opiekuńczych. Załączył natomiast zaświadczenie z 1 kwietnia 2014 r. chirurga ortopedy, z którego wynika, że wymaga pomocy w czynnościach dnia codziennego, nie stwierdzono jednak konieczności przyznania usług opiekuńczych świadczonych przez Ośrodek Pomocy Społecznej.