Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 17 grudnia 2014 r., sygn. II SA/Ol 1163/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Marzenna Glabas Sędzia WSA Piotr Chybicki Protokolant specjalista Karolina Hrymowicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 grudnia 2014 r. sprawy ze skargi Spółki A na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie grzywny w celu przymuszenia - stwierdzenia niedopuszczalności zażalenia I. uchyla zaskarżone postanowienie; II. orzeka, że zaskarżone postanowienie nie podlega wykonaniu.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia "[...]" Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. nałożył na "[...]" Sp. z o.o. w W. grzywnę w celu przymuszenia wykonania obowiązku określonego w tytule wykonawczym w wysokości 25.000zł. W uzasadnieniu podano, że decyzją z dnia "[...]" Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. nakazał inwestorowi - "[...]" Sp. z o.o. - dokonać rozbiórki suszarni ze sterownią wybudowanej w warunkach samowoli budowlanej na dz. nr "[...]" i "[...]" przy ulicy L. w R. Podano, że oględziny przeprowadzone przez pracowników organu potwierdziły niedopełnienie nałożonego obowiązku. W związku z tym organ wystosował do Spółki upomnienie z dnia "[...]", wzywające do wykonania wskazanych w decyzji robót budowlanych w terminie 7 dni od dnia doręczenia upomnienia z pouczeniem, że niewykonanie czynności w oznaczonym terminie spowoduje skierowanie sprawy na drogę postępowania egzekucyjnego. Wobec niewykonania egzekwowanego obowiązku organ wystawił w dniu "[...]" tytuł wykonawczy, wszczynając tym samym postępowanie egzekucyjne zmierzające do wykonania nakazanych czynności. Podano, że zasady ustalania wysokości grzywny w celu przymuszenia reguluje art. 121 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Przy czym przepis ustala tylko górne granice grzywny w celu przymuszenia, pozostawiając organowi egzekucyjnemu swobodę ustalania ich wysokości w konkretnym przypadku. Organ nie może jednak przekroczyć granic wyznaczonych przez zasady ogólne postępowania egzekucyjnego w administracji, a w szczególności zasady racjonalnego działania (art. 7 § 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji) i zasady niezbędności (art. 7 § 3 cyt. ustawy). Uwzględniając zatem koszty realizacji decyzji rozbiórkowej, długość okresu, w którym Spółka zwlekała z jego realizacją, nałożoną postanowieniem grzywnę w wysokości 25.000zł należy uznać za środek egzekucyjny zastosowany zgodnie z powyższymi zasadami.