Wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 listopada 2014 r., sygn. I SA/Wa 1797/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Dargas po rozpoznaniu w dniu 13 listopada 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi B.B. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] marca 2014 r. Nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość oddala skargę.

Uzasadnienie

Minister Infrastruktury i Rozwoju decyzją z dnia [...] marca 2014 r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] maja 2013r., znak: [...], orzekającą o ustaleniu odszkodowania na rzecz B. B. w wysokości [...] zł za nieruchomość oznaczoną jako działki nr ewid [...] o pow. [...] ha oraz nr ewid [...] o pow. [...] ha, położoną w gminie [...], obręb [...], przejętą z mocy prawa na rzecz Skarbu Państwa.

Decyzja wydana została w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Przedmiotowa nieruchomość decyzją Wojewody [...] z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...] o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, zmienioną decyzją Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...], przeznaczona została pod budowę obwodnicy [...] w ciągu drogi krajowej nr [...] (na odcinku od [...] do [...]) i drogi ekspresowej [...] (na odcinku od [...] do [...]).

Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] maja 2013r., nr [...], orzekł o ustaleniu odszkodowania na rzecz B. B. z tytułu przejęcia ww. działek na własność Skarbu Państwa w wysokości [...] zł. oraz zobowiązał Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad do wypłaty odszkodowania w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja stanie się ostateczna.

Minister Infrastruktury i Rozwoju, po rozpatrzeniu odwołania B. B. decyzją z dnia [...] marca 2014 r. utrzymał powyższą decyzję w mocy.

Minister wyjaśnił, że zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz.U. z 2013 r. poz. 687 ze zm.), powoływanej dalej jako "specustawa drogowa", nieruchomości, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, stają się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa w odniesieniu do dróg krajowych, z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowych stała się ostateczna, za odszkodowaniem ustalonym przez wojewodę w odrębnej decyzji, o której mowa w art. 18. W myśl z kolei art. 18 ust. 1 specustawy drogowej wysokość odszkodowania, o którym mowa w art. 12 ust. 4a, ustala się według stanu nieruchomości w dniu wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej przez organ I instancji oraz według jej wartości w dniu wydania decyzji ustalającej wysokość odszkodowania. Stosownie do treści art. 134 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.), powoływanej dalej jako "u.g.n.", wartość nieruchomości dla celów odszkodowania określa się według aktualnego sposobu jej użytkowania, jeżeli przeznaczenie nieruchomości, zgodne z celem wywłaszczenia, nie powoduje zwiększenia jej wartości. Jeżeli przeznaczenie nieruchomości, zgodne z celem wywłaszczenia, powoduje zwiększenie jej wartości, wartość nieruchomości dla celów odszkodowania określa się według alternatywnego sposobu użytkowania wynikającego z tego przeznaczenia. Zawarta w tym przepisie tzw. zasada korzyści wychodzi z założenia, że odszkodowanie nie może pomijać zwiększenia wartości spowodowanego przeznaczeniem na cel publiczny.