Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 20 listopada 2014 r., sygn. I SA/Ol 739/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Wiesława Pierechod, Sędziowie sędzia WSA Zofia Skrzynecka (sprawozdawca), sędzia WSA Ryszard Maliszewski, Protokolant referent stażysta Milena Małyszko, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 20 listopada 2014r. sprawy ze skargi I. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2007r. I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonywana; III. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżącego kwotę 5617 zł (pięć tysięcy sześćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia "[...]" Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej ustalił I.K. (dalej powoływanym jako: strona, skarżący, podatnik) zryczałtowany podatek dochodowy od osób fizycznych od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów za 2007 r. w wysokości 150.665 zł.

W motywach rozstrzygnięcia organ kontroli skarbowej wskazał, iż zostało ono podjęte w oparciu o ustalenia postępowania kontrolnego, z którego wynikała dysproporcja w wysokości 200.887,39 zł pomiędzy osiągniętymi w 2007 r. przychodami i zgromadzonym przez skarżącego mieniem a poniesionymi w tym roku wydatkami. Uwzględniając zebrany w toku postępowania materiał dowodowy i dokonane na jego podstawie wyliczenia, organ I instancji stwierdził, że poniesione w 2007 r. wydatki nie znalazły pokrycia w zgromadzonym mieniu pochodzącym z przychodów opodatkowanych lub wolnych od opodatkowania, co stanowiło podstawę do ustalenia zobowiązania podatkowego w ww. wysokości.

W wyniku kontroli instancyjnej Dyrektor Izby Skarbowej decyzją z dnia "[...]" utrzymał w mocy opisane powyżej rozstrzygnięcie organu I instancji, powołując jako materialnoprawną podstawę prawną przepisy art. 10 ust. 1 pkt 9, art. 20 ust. 1 i 3 oraz art. 30 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm., dalej jako u.p.d.o.f.) w brzmieniu obowiązującym w 2007 r. Zwrócił uwagę, że w myśl tych uregulowań, przesłanką ustalenia przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu jest stwierdzenie braku pokrycia poniesionych przez podatnika w roku podatkowym wydatków i wartości zgromadzonego w tym roku mienia, w mieniu zgromadzonym w roku podatkowym oraz w latach poprzednich, pochodzącym z przychodów opodatkowanych lub wolnych od opodatkowania. Wskazał, że z chwilą stwierdzenia powyższej dysproporcji ciężar dowodzenia przejmuje strona postępowania, co znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądowym (wyroki NSA: z dnia 21 marca 1996 r., sygn. akt SA/Wr 1905/96, z dnia 20 maja 1999 r., sygn. akt III SA 6991/97, z dnia 31 lipca 2001 r., sygn. akt III SA 643/00, z dnia 20 września 2001 r., sygn. akt III SA 1060/00, z dnia 4 listopada 2003 r., sygn. akt I SA/Wr 1668/01, wyrok WSA w Białymstoku z dnia 22 grudnia 2005 r., sygn. akt I SA/Bk 280/05).