Wyrok WSA w Krakowie z dnia 6 listopada 2014 r., sygn. II SA/Kr 542/14

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Waldemar Michaldo Sędziowie: Sędzia WSA Mariusz Kotulski Sędzia WSA Agnieszka Nawara-Dubiel (spr.) Protokolant: Urszula Czerwińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 listopada 2014 r. sprawy ze skargi B.A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 29 stycznia 2014 r. znak: [....] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji; II. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonywana; III. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. na rzecz skarżącej B.A. kwotę 500 zł (pięćset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 28 maja 2013 r. nr [....] po rozpoznaniu wniosku AP. Prezydent Miasta K. orzekł o ustaleniu warunków zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego pn. "rozbudowa, nadbudowa i przebudowa istniejącego budynku mieszkalnego jednorodzinnego z garażem w bryle budynku wraz z infrastrukturą techniczną na działce nr [....] obr. [....] jedn. ewid. [....] oraz wjazdem z działki nr [....] obr. [....] przy ul. [....] w K ".

Od decyzji tej odwołali się J.D. i M.D. , a także B.A. oraz L.S. i J.S.

J.D. i M.M. podnieśli, że ustalone w decyzji parametry urbanistyczne pozwalają na realizację obiektu stanowiącego dysonans architektoniczny, a zamierzenie jest próbą wybudowania budynku wielorodzinnego "pośrodku osiedla domków jednorodzinnych". Ponadto przedmiotowa działka usytuowana jest na wzniesieniu, a zatem większość sąsiednich działek i domów jest położona jest zdecydowanie niżej.

B.A. zarzuciła nieprecyzyjne określenie nazwy inwestycji oraz wadliwe wyznaczenie obszaru analizowanego "w szerszym zakresie niż to wynika z przepisów prawa", co skutkuje tym, iż przyjęte rozwiązanie oparte jest na błędnych założeniach. Odwołująca podniosła także, iż w wynikach analizy organ I instancji wykazał, iż obszar analizowany został wyznaczony w odległości siedmiokrotnej zamiast trzykrotnej szerokości frontu działki, co nie znajduje potwierdzenia w załączniku graficznym. Działki nr [....] i [....] i [....] i [....] w ocenie odwołującej nie są działkami sąsiednimi w rozumieniu ustawy. B.A. zakwestionowała również brak uzasadnienia zastosowania § 5 ust. 2 rozporządzenia przy ustalaniu dopuszczalnej powierzchni zabudowy oraz sposób ustalenia górnej krawędzi elewacji frontowej. Przy ustalaniu tego wskaźnika przyjęto wskaźniki budynków, które nie powinny być uwzględnione w analizie tj. działki nr [....] , przy ul. [....] oraz działki [....] i [....] przy ul. [....] , które nie są działkami podobnymi w rozumieniu ustawy.