Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 19 listopada 2014 r., sygn. I SA/Gd 415/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Irena Wesołowska, Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Przasnyski (spr.), Sędzia NSA Zbigniew Romała, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Monika Fabińska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 19 listopada 2014 r. sprawy ze skargi R. J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w z dnia 13 lutego 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana; 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w na rzecz skarżącego kwotę 400 (czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia 13 lutego 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej, po rozpatrzeniu odwołań B. J. i R. J. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 29 maja 2009r. określającą podatnikom zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003r. w kwocie 36 278 zł.

Określenie zobowiązania podatkowego w sposób odmienny od deklarowanego w zeznaniu podatkowym PIT-36 za 2003 r. było następstwem korekty dochodu R. J. z pozarolniczej działalności gospodarczej, który podwyższono do kwoty 153.512,96 zł wskutek:

- obniżenia przychodu o kwotę 4.000 zł, tj. do kwoty 808.178,38 zł w wyniku stwierdzonych oczywistych błędów w ewidencjonowaniu przychodów wynikających z faktur VAT: z dnia 5.11.2003r. Nr [...] (wystawionej na rzecz firmy: "A") oraz z dnia 05.12.2003r. Nr [...] (wystawionej na rzecz firmy: "B"),

- ustalenia kosztów uzyskania przychodu w kwocie 654.665,42 zł poprzez wyłączenie z nich kwoty 40.000 zł stanowiącej wartość zaewidencjonowanej szkody powstałej na skutek kradzieży dokonanej na podatniku.

W ocenie organu okoliczności kradzieży, na którą powoływał się skarżący, wskazywały na brak należytego zabezpieczenia przez niego środków pieniężnych przed zaistnieniem takiego zdarzenia (niedochowanie należytej staranności przy przechowywaniu środków pieniężnych, narażając się tym samym na ryzyko ich utraty) i z tego względu skarżącemu nie przysługiwało prawo uwzględnienia poniesionej w ten sposób straty w kosztach uzyskania przychodów. Ponadto organ stwierdził, że skarżący nie udowodnił związku skradzionych pieniędzy z prowadzoną działalnością gospodarczą. Natomiast za bez znaczenia dla sprawy uznano kwestię pochodzenia skradzionych środków, które - jak wskazywał skarżący - pochodziły z utargu dziennego.