Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 10 września 2014 r., sygn. I SA/Wr 1549/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Barbara Ciołek (sprawozdawca), Sędziowie sędzia NSA Henryka Łysikowska, sędzia WSA Katarzyna Borońska, Protokolant starszy inspektor sądowy Katarzyna Motyl, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 10 września 2014 r. przy udziale uczestników postępowania M.K. i D.K. sprawy ze skargi Z.W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2011 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi Z.W. (dalej: skarżący, strona) jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] nr [...] (dalej: organ II instancji, organ odwoławczy) utrzymująca w mocy decyzję Prezydenta W. (dalej: organ I instancji) z dnia [...] nr [...] ustalającej skarżącemu zobowiązanie w podatku od nieruchomości za 2011 r., w kwocie [...] zł.

Wskazaną na wstępie decyzją organ I instancji ustalił skarżącemu oraz innym współwłaścicielom tej samej nieruchomości zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości za 2011 r., w wysokości [...] zł. Za podstawę opodatkowania przyjęto: grunty o powierzchni 9.207 m2; budynki o powierzchni użytkowej 6.792,77 m2 i budowle o wartości [...] zł - wg stawki podatkowej przewidzianej dla gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W odwołaniu skarżący zarzucił naruszenie art. 1a ust. 1 pkt 3, art. 2, art. 5 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r., nr 95, poz. 613 ze zm.; dalej: u.p.o.l.) poprzez nieuwzględnienie względów technicznych, które uniemożliwiały gospodarcze wykorzystanie budynku i w konsekwencji zastosowanie niewłaściwej stawki podatkowej; art. 120, art. 121, art. 122, art. 180, art. 187 i art. 188 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 749; dalej: o.p.), poprzez niewyjaśnienie wszystkich okoliczności w sprawie i nieprzeprowadzenie dowodu na okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy, tj. w szczególności istnienia względów technicznych; art. 121 § 1, art. 124 oraz art. 210 § 1 pkt 6 o.p, poprzez brak uzasadnienia faktycznego.