Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 13 sierpnia 2014 r., sygn. III SA/Po 1640/13

Dnia 13 sierpnia 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Górecka (spr.) Sędziowie WSA Barbara Koś WSA Marzenna Kosewska Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Piotrowska - Żyła po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 sierpnia 2014 roku przy udziale sprawy ze skargi Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W (dawniej: Sp. z o.o. w W) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P z dnia [...] roku nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2012 rok oddala skargę

Uzasadnienie

Spółka w P złożyła wniosek o stwierdzenie nadpłaty w podatku od nieruchomości za rok 2012 oraz o zwrot nadpłaty wraz z korektą deklaracji podatkowej.

Decyzją z dnia [...] 2013 roku Burmistrz O określił podatnikowi wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2012 rok w kwocie [...] zł nie uwzględniając korekty deklaracji.

W uzasadnieniu organ jednoznacznie sformułował twierdzenie, iż cała sieć gazowa wraz z kontenerowymi stacjami redukcyjno-pomiarowymi i telemetrią stanowią całość techniczno-użytkową , w związku z czym należy uznać je za budowlę. Wnioski zawarte w uzasadnieniu oparto o treść art. 2 ust.1 pkt 3, art.1 a ust.1 pkt 2 ustawy-o podatkach i opłatach lokalnych oraz art.3 pkt 1 lit.b ustawy-Prawo budowlane. W ocenie organu, gdyby ustawodawca uznał , iż niektóre elementy wchodzące w skład sieci gazowej ,między innymi te będące przedmiotem rozpoznania nie stanowiły budowli - wówczas wskazał by to wyraźnie w katalogu wyłączeń.

W odwołaniu od decyzji strona zarzuciła organowi podatkowemu w pierwszej kolejności błędną interpretację przepisów prawa materialnego. Podkreślono, iż uznając za zasadę spójność systemu prawa, nielogicznym byłoby twierdzenie ,iż obiektami budowlanymi w systemie prawa z jednej strony są takie które są trwale z gruntem związane i powstałe w wyniku prac budowlanych, a z drugiej strony takie, które nie są trwale z gruntem związane i zostały zamontowane w sposób nie wymagający wykonania robót budowlanych. Niezasadnym jest też uznanie, iż będące przedmiotem rozpoznania urządzenia stanowią całość techniczno-użytkową, skoro organ powiązań o charakterze technicznym nie wykazał. Organ pominął, iż dla funkcjonalnie połączonych elementów składających się na stację redukcyjno-pomiarową, to fundament i kontener stanowią elementy budowlane, reszta to urządzenia techniczne (elementy niebudowlane), które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Punkty redukcyjno-pomiarowe, nie stanowią obiektu liniowego w rozumieniu art. 3 pkt 3 a) Prawa budowlanego, ale to nie oznacza, iż automatycznie stają się one budowlą. Pojęcie budowli jest bowiem szersze niż obiektu liniowego . Zdaniem odwołującego naruszono również przepisy prawa procesowego, a w konsekwencji nie ustalono stanu faktycznego.