Wyrok WSA w Warszawie z dnia 16 kwietnia 2014 r., sygn. VII SA/Wa 136/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Tarnowska (spr.), , Sędzia WSA Halina Emilia Święcicka, Sędzia WSA Małgorzata Miron, Protokolant spec. Katarzyna Ławnik, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 kwietnia 2014 r. sprawy ze skargi Rzymsko-Katolickiej Parafii p.w. [...] w M. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] listopada 2013 r., znak: [...] w przedmiocie odmowy skreślenia z rejestru zabytków I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji; II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; III. zasądza od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na rzecz Rzymsko-Katolickiej Parafii p.w. [...] w M. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

I. Stan sprawy

1. Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego decyzją z dnia [...] listopada 2013 r. znak [...] po rozpatrzeniu wniosku Rzymsko-Katolickiej Parafii p.w. Matki Bożej Gromnicznej w [...] o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] czerwca 2013 r. znak [...] dotyczącą odmowy skreślenia z rejestru zabytków budynku plebanii w miejscowości [...], gm. [...], wpisanego do tego rejestru decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w [...] z dnia [...] grudnia 1965 r. pod numerem [...] - utrzymał w mocy zaskarzoną decyzję.

Decyzja została wydana na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 1 lit. c, art. 7 pkt 1, art. 13 ust. 1, 5 i 6, art. 89 pkt 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568 ze zm.) oraz art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 127 § 3 kpa.

2. W uzasadnieniu decyzji Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego podał, że Wojewódzki Konserwator Zabytków w [...] decyzją z dnia [...] grudnia 1965 r. wpisał do rejestru zabytków pod numerem [...], plebanię w miejscowości [...], gm. [...], wskazując w uzasadnieniu decyzji, że obiekt ten "wzniesiony został w konstrukcji ryglowej w połowie XVIII w., częściowo przebudowany w XX wieku. Reprezentuje charakterystyczny typ mieszkalnego budownictwa ryglówkowego Pomorza Zachodniego, powszechnego w XVIII i XIX w.".