Wyrok WSA w Kielcach z dnia 23 kwietnia 2014 r., sygn. II SA/Ke 152/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Ziomek (spr.), Sędzia WSA Renata Detka, Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal, Protokolant Marta Bieniek, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 10 kwietnia 2014r. sprawy ze skargi P. Spółka z o.o. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 26 listopada 2013 r. znak: [...] w przedmiocie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 26 listopada 2013 r. znak: [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Miasta i Gminy D. z dnia 9 września 2013 r. znak; [...] w sprawie odmowy ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego, polegającej na budowie stacji bazowej KAZ.4410 A telefonii komórkowej sieci [...], na części działki o nr ewid. 198, położonej w miejscowości D., gm. D., obejmującej: 1) wieżę konstrukcji stalowej o wysokości h=43,45 m npm; 2) urządzenia zasilające, sterujące i nadawczo-odbiorcze, zlokalizowane u podstawy wieży; 3) system antenowy zainstalowany na projektowanej wieży.

Jak wynika z akt sprawy podstawą odmowy ustalenia lokalizacji ww. inwestycji przez organ I instancji było stwierdzenie, że wskazany do realizacji stacji bazowej telefonii komórkowej teren stanowi teren rolny klasy I i II, objęty ustawową ochroną i nie uzyskano dla niego zgody przy sporządzaniu planu miejscowego, który utracił moc z dniem 31.12.2003r.

W odwołaniu [...] Sp. z o.o. zarzuciła organowi I instancji naruszenie art. 50 i art. 56 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, a nadto art. 107 § 1 i 2, art. 10 § 1, art. 77 § 1, art. 80 i art. 81 k.p.a. oraz art. 7 Konstytucji RP w zw. z art. 6 k.p.a.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze, utrzymując zaskarżoną decyzję w mocy ustaliło, że dla obszaru obejmującego teren inwestycji nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, a działka nr 198, stanowiąca użytek rolny R I o pow. 0,33 ha i R II o pow. 0,10 ha., nie była objęta zgodą na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne, ani też zgodą uzyskaną przy sporządzaniu miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, które utraciły moc na podstawie art. 67 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym. Znowelizowany ustawą z dnia 8 marca 2013 r. o zmianie ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych, art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych, inaczej niż dotychczas, nie wprowadza kryterium obszarowego przy zmianie przeznaczenia użytków rolnych klas I-III na cele nierolnicze lub nieleśne. W obecnym stanie prawnym każde przeznaczenie na cele nierolnicze gruntów rolnych klas I-III wymaga wcześniejszej zgody ministra właściwego do spraw rozwoju wsi i jest możliwe jedynie w planie miejscowym. W konsekwencji ustalenie lokalizacji przedmiotowej inwestycji na działce nr 198, stanowiącej użytek rolny klasy I i II nie było prawnie dopuszczalne z uwagi na treść art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych. Inwestycja ta nie służy bowiem rolniczemu wykorzystaniu terenu i nie stanowi np. urządzeń produkcji rolnej. Planowane przedsięwzięcie będzie więc pełniło funkcję nie związaną bezpośrednio z rolniczym przeznaczeniem terenu.