Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 9 kwietnia 2014 r., sygn. I SA/Gl 42/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Madej, Sędziowie WSA Wojciech Organiściak (spr.), Anna Tyszkiewicz-Ziętek, Protokolant Paulina Nowak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 kwietnia 2014 r. sprawy ze skargi A S.A. w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości 1) uchyla zaskarżoną decyzję; 2) orzeka, że uchylona decyzja nie podlega wykonaniu w całości do czasu uprawomocnienia się wyroku; 3) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. na rzecz strony skarżącej kwotę 3 314 (trzy tysiące trzysta czternaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. (dalej SKO lub Kolegium), działając na podstawie art. 233 § 1 pkt. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 roku, Nr 8, poz. 60 ze zm.; dalej w skrócie: "O.p."), decyzją z dnia [...] (nr [...]) utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta K. z dnia [...] (Nr [...]) określającą A1 Spółka z o.o. z siedzibą w W. - obecnie A S.A w W. (dalej Spółka) wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za rok 2008 r. w kwocie [...]zł.

Uzasadniając rozstrzygnięcie Kolegium prezentując dotychczasowy przebieg postępowania wskazało, że organ pierwszej instancji określając Spółce wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości podkreślił, że przedmiotem opodatkowania są budowle kontenerów telekomunikacyjnych o łącznej wartości [...]zł. oraz budowle kanalizacji światłowodowej wraz z linią światłowodową przebiegającą przez teren dwóch miast, z czego na miasto K. przypada 67,25% o wartości [...]zł. oraz, że podstawa opodatkowania podatkiem od nieruchomości na rok 2008 wynosi [...]zł.

W odwołaniu od ww. decyzji organu pierwszej instancji Spółka wniosła o jej uchylenie oraz o umorzenie postępowania w podatku od nieruchomości, względnie jej uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, a zaskarżonej decyzji zarzuciła naruszenie: art. 122, art. 172, art. 180 § 1, art. 187 § 1, art. 191 i art. 210 § 4 O.p., a także art. 21 § 3 O.p. oraz art. 1a ust. 1 pkt. 1 i pkt. 2, art. 4 ust. 1 pkt. 2 i pkt. 3, ust. 7, art. 6 ust. 3 i ust. 5 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t. j. Dz. U. z 2006 r., Nr 121, poz. 844 ze zm., dalej u.p.o.l.). W uzasadnieniu odwołania Spółka podtrzymała swoje dotychczasowe stanowisko i podkreśliła, że różnica pomiędzy kwotami przedmiotowego zobowiązania podatkowego wynika z tego, iż organ uwzględnił w podstawie opodatkowania podatkiem od nieruchomości wartość kanalizacji światłowodowej znajdującej się na terenie miasta wraz ze znajdującą się w niej linią światłowodową, podczas gdy Spółka w tym zakresie uwzględniła jedynie wartość samej kanalizacji, którą zaklasyfikowano jako budowlę. Zaakcentowano, że podobnie organ postąpił z kontenerami telekomunikacyjnymi, które Spółka opodatkowała jako budynki przyjmując do podstawy opodatkowania ich powierzchnię użytkową, a nie jak chciał tego organ wartość. W tym ostatnim zakresie Spółka zarzuciła również naruszenie licznych przepisów proceduralnych podkreślając wadliwość postępowania dowodowego zmierzającego do zaliczenia kontenerów telekomunikacyjnych do budowli.