Wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 marca 2014 r., sygn. VII SA/Wa 128/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Machlejd (spr.), , Sędzia WSA Paweł Groński, Sędzia WSA Bożena Więch - Baranowska, Protokolant spec. Sylwia Kruszyńska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 marca 2014 r. sprawy ze skargi B. O. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] czerwca 2011 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji skargę oddala

Uzasadnienie

Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia [...] czerwca 2011 r. znak: [...], działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2013 r., poz. 267, dalej: k.p.a.), po rozpoznaniu wniosku B. O. o ponowne rozpatrzenie sprawy - utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...]maja 2011 r. znak [...] odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji [...]Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] maja 2010 r. nr [...]oraz poprzedzającej ją decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...]z dnia [...]marca 2010 r. nr [...]zgłaszającej sprzeciw do użytkowania budynku mieszkalnego jednorodzinnego wraz z instalacjami wewnętrznymi oraz przyłączem energetycznym i wodociągowym, szambem oraz wjazdem, zlokalizowanego na działce o nr ew. [...]w miejscowości [...]przy ulicy [...], gm. [...].

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ odwoławczy wskazał, że z wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] maja 2010 r. nr [...]oraz poprzedzającej ją decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...]z dnia [...]marca 2010 r. nr [...]do Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego wystąpiła B. O..

Następnie Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego omówił zasady rządzące postępowaniem nieważnościowym oraz wyjaśnił, że postępowanie administracyjne wszczęte na skutek zawiadomienia, o którym mowa w art. 54 Prawa budowlanego, może zakończyć się jedynie sprzeciwem lub milczeniem organu. W każdym razie wniesienie sprzeciwu jest wyrazem oceny organu odnośnie wskazanego stanu faktycznego i oceny całokształtu okoliczności decydujących o wyrażeniu woli organu.