Wyrok WSA w Łodzi z dnia 26 marca 2014 r., sygn. II SA/Łd 1040/13

 

Dnia 26 marca 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Joanna Sekunda - Lenczewska Sędziowie Sędzia WSA Czesława Nowak - Kolczyńska (spr.) Sędzia WSA Arkadiusz Blewązka Protokolant starszy sekretarz sądowy Aleksandra Błaszczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 marca 2014 roku sprawy ze skargi J. J. i B. J. na uchwałę Rady Gminy Pabianice z dnia 28 kwietnia 2004 r. nr XX/134/2004 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy Pabianice oddala skargę. LS

Uzasadnienie

Rada Gminy Pabianice dnia 28 kwietnia 2004r. podjęła uchwałę Nr XX/134/2004 w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy Pabianic.

B. J. i J. J. pismem z dnia 1 sierpnia 2013 r. wezwali Radę Gminy Pabianice do usunięcia naruszenia prawa wskazaną uchwałą podnosząc, iż teren, na którym znajduje się ich nieruchomość znajduje się na obszarze wyłączonym spod zabudowy, co w istotny sposób ogranicza ich prawa. Nieruchomość ta znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie z terenami zabudowanymi lub przeznaczonymi pod zabudowę, a ponadto posiada dostęp do drogi publicznej oraz infrastruktury technicznej, co wskazuje na jej charakter budowlany. Ponadto plan nie określa wartości stawki procentowej służącej naliczaniu opłaty związanej ze wzrostem wartości nieruchomości dla wszystkich terenów objętych planem miejscowym. Z treści § 40 planu wynika jedynie, że przedmiotowa stawka została określona jedynie dla nowych terenów przewidzianych pod zabudowę z wyłączeniem terenów stanowiących własność gminy i skarbu państwa. Natomiast określenie omawianej stawki procentowej tylko dla niektórych obszarów wyodrębnionych w planie miejscowym jest istotnym uchybieniem, bowiem ustalenia dotyczące stawek procentowych, stanowiących podstawę do określania opłaty, o której mowa w art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. nr 83, poz. 717, ze zm.), powoływanej dalej jako ustawa lub u.p.z.p., powinny zawierać stawki procentowe w przedziale od 0% do 30% i dotyczyć wszystkich terenów, określonych w projekcie planu miejscowego zgodnie z art. 15 ust. 2 pkt 1 ustawy, przy czym ich wielkość może być różna dla poszczególnych terenów lub grup terenów. Skarżący wnieśli o podjęcie przez Radę działań legislacyjnych mających na celu usunięcie występujących naruszeń prawa. W szczególności domagali się zmiany przeznaczenia terenu na którym znajduje się ich nieruchomość w sposób umożliwiający dokonanie zabudowy budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym.