Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 18 marca 2014 r., sygn. II SA/Bk 498/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Anna Sobolewska-Nazarczyk (spr.), sędzia NSA Danuta Tryniszewska-Bytys, sędzia WSA Mirosław Wincenciak, Protokolant st. sekretarz sądowy Sylwia Tokajuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 25 lutego 2014 r. sprawy ze skargi K. R., J. R., E. S. i J. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] kwietnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ustalającej warunki zabudowy 1. oddala skargę; 2. przyznaje adwokatom: M. S., G. Ł., J. D. i U. W. od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku) kwotę po 295,20 zł (dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy) na rzecz każdego z nich tytułem wynagrodzenia za zastępstwo prawne skarżących: K. R., J. R., E. S. i J. S. wykonane na zasadzie prawa pomocy.-

Uzasadnienie

Wójt Gminy N. decyzją z dnia [...] sierpnia 2007 r. nr [...], ustalił warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku murowanego handlowo-usługowego o wym. 45,0 x 20,0 m, wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną, na terenie obejmującym nieruchomość oznaczoną numerem geodezyjnym [...], położoną przy ul. B. w N.

W następstwie rozpatrzenia wniosku K. R., J. R. oraz J. i E. S., Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. decyzją z dnia z dnia [...] kwietnia 2013 r. nr [...] odmówiło stwierdzenia nieważności przedmiotowej decyzji. Zdaniem Kolegium rozstrzygającego w I instancji, nie zachodzi żadna z wymienionych w art. 156 § 1 K.p.a., przesłanek, które uzasadniają stwierdzenie nieważności decyzji, w tym również przesłanka rażącego naruszenia prawa, na co wskazywali wnioskodawcy. Kolegium stwierdziło, że podstawą do wyeliminowania ww. decyzji z obrotu prawnego, nie może być podniesiony przez wnioskodawców zarzut nieprowadzenia przez Wójta Gminy N. postępowania w sprawie oddziaływania inwestycji na środowisko, a w szczególności na obszar chroniony Natura 2000 "Dolina Górnej Narwi". Kolegium podało, że ww. decyzja o warunkach zabudowy została wydana w czasie, gdy obowiązywały przepisy ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. - Prawo ochrony środowiska, a więc w kontekście tych przepisów należy oceniać kwestionowaną decyzję. Z przepisu 46 ust. 1 pkt 1 i 2 tej ustawy wynika zaś jednoznacznie, że tylko w niektórych przypadkach, dla wydania decyzji o ustaleniu warunków zabudowy jest niezbędna decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia. Dotyczy to generalnie inwestycji mogących znacząco oddziaływać na środowisko. W niniejszej sprawie, w kwestii znaczącego oddziaływania na środowisko wypowiedział się (przed wydaniem decyzji o ustaleniu warunków zabudowy) Wojewódzki Konserwator Przyrody, w postanowieniu z dnia [...] czerwca 2007 r. nr [...]. Postanowił on uzgodnić projekt tego orzeczenia w zakresie obszarów objętych ochroną Obszaru Chronionego Krajobrazu "Dolina Narwi" i obszaru Natura 2000 "Dolina Górnej Narwi" - mając na względzie przepisy ustawy o ochronie przyrody. Organ uzgadniający stanął na stanowisku, że ze względu na charakter inwestycji dopiero przed uzyskaniem pozwolenia na budowę może być wymagane sporządzenie raportu o oddziaływaniu na środowisko ze szczególnym uwzględnieniem gatunków i siedlisk będących przedmiotem ochrony Natura 2000. W tej sytuacji, zdaniem Kolegium, brak jest podstaw do uznania, że dołączenie do wniosku o ustalenie warunków zabudowy dla przedmiotowej inwestycji, decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach było wymagane. W ocenie Kolegium, także kwestia braku udziału K. R. w postępowaniu zakończonym wydaniem decyzji o warunkach zabudowy, nie może być podstawą do wyeliminowania tej decyzji z obrotu prawnego poprzez stwierdzenie jej nieważności. Okoliczność ta może być badana jedynie w trybie wznowienia postępowania na podstawie art. 145 § 1 pkt 4 K.p.a. Odnosząc się do zarzutów dotyczących realizacji inwestycji niezgodnie z ww. decyzją o warunkach zabudowy, czy pozwoleniem na budowę, Kolegium stwierdziło, że ich badanie wykracza poza przedmiot postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności tej decyzji. Wskazało, że te kwestie winien zbadać właściwy miejscowo organ nadzoru budowlanego, do którego należy nadzór nad wykonywaniem prac budowlanych.