Wyrok WSA w Warszawie z dnia 26 lutego 2014 r., sygn. II SA/Wa 1438/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Mierzejewska Sędziowie WSA Olga Żurawska-Matusiak Jacek Fronczyk (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Dorota Kwiatkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 lutego 2014 r. sprawy ze skargi B. O. na decyzję Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie zaszeregowania stanowiska służbowego radcy prawnego do grupy uposażenia zasadniczego U15B 1. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji oraz decyzji organu I instancji; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości.

Uzasadnienie

Rozkazem personalnym z dnia [...] marca 2013 r. nr [...] (pkt 2) Dowódca Sił [...], stosując art. 19 ust. 1 pkt 1, art. 35 ust. 1 i art. 37 ust. 1, 2 i 5 oraz art. 44 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 45 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (t. j.: Dz. U. z 2010 r. Nr 90, poz. 593 ze zm.), a także art. 224 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (t. j.: Dz. U. z 2010 r. Nr 10, poz. 65 ze zm.) w związku z art. 78 ust. 1 ww. ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych i § 14 ust. 1 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 15 grudnia 2009 r. w sprawie trybu wyznaczania żołnierzy zawodowych na stanowiska służbowe i zwalniania z tych stanowisk (Dz. U. Nr 218, poz. 1699 ze zm.), zwolnił B. O. ze stanowiska służbowego referenta prawnego w Dowództwie [...] i z dniem [...] maja 2005 r. wyznaczył na stanowisko służbowe radcy prawnego [...] w Dowództwie [...], etat [...], stopień etatowy: [...]: [...], U: 15B, [...], ustalając okres kadencji od dnia [...] maja 2005 r. do dnia [...] kwietnia 2008 r.

Nie zgadzając się z powyższym rozkazem personalnym, B. O. w odwołaniu do Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego zakwestionował nieprawidłowe zaszeregowanie jego stanowiska służbowego do grupy uposażenia 15B, zamiast do grupy 16A, wskazując, że stanowisko radcy prawnego winno odpowiadać stanowisku głównego specjalisty lub równorzędnemu. W jego ocenie, przyznanie radcy prawnemu uposażenia na poziomie starszego specjalisty świadczy o rażącym naruszeniu art. 224 ust. 1 w związku z art. 8 ust. 5 i art. 75 ww. ustawy o radcach prawnych, a także o naruszeniu art. 107 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t. j.: Dz. U. z 2013 r., poz. 267), a ponadto jest wyrazem ignorowania utrwalonej linii orzeczniczej sądownictwa administracyjnego w przedmiotowej kwestii.