Wyrok WSA w Lublinie z dnia 20 lutego 2014 r., sygn. III SA/Lu 821/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Jerzy Drwal, Sędzia WSA Ewa Ibrom, Protokolant Specjalista Wiesława Dudek, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 20 lutego 2014 r. sprawy ze skargi S. D. na decyzję Wojewody z dnia [...] września 2013 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowana z pobytu stałego I. oddala skargę; II. przyznaję adwokatowi A. D. od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie wynagrodzenie z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w wysokości 295,20 (dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych i dwadzieścia groszy), w tym 55,20 zł (pięćdziesiąt pięć złotych i dwadzieścia groszy) podatku VAT.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2013 r., znak: [...], Wójt Gminy M. orzekł o wymeldowaniu S. D. z pobytu stałego pod adresem: M., ul. L. [...].

W uzasadnieniu organ wskazał, że postępowanie zostało wszczęte na wniosek A. B., która oświadczyła, że S. D. nie przebywa w miejscu zameldowania od 5 lat, aktualnie zamieszkując w W.

Przesłuchany w toku postępowania S. D. oświadczył, że opuścił miejsce zameldowania w marcu 2009 r. wyjeżdżając do W., gdzie otrzymał pracę. Udostępnił swój pokój dobrowolnie dzieciom A. B., zostawiając w nim część rzeczy osobistych. Obecnie siostra utrudnia mu korzystanie z pokoju, odwiedza rodziców 5 razy w roku, planuje budowę własnego domu na działce, którą otrzymał od rodziców.

W ocenie organu oznacza to spełnienie przesłanki opuszczenia miejsca zameldowania w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 2006 r., Nr 139, poz. 993, ze zm.). Rozstrzygając sporną kwestię, czy opuszczenie miejsca pobytu miało charakter trwały organ pozyskał dokumenty w postaci umowy o pracę, zaświadczenia o zatrudnianiu i wniosku o zameldowanie na pobyt czasowy, z których wynika, że S. D. jest związany z pracodawcą od 19 marca 2009 r. do 18 marca 2016 r., od tej daty zamieszkuje w W. i nie dokonał obowiązku zameldowania się. W ocenie organu świadczy to o tym, że S. D. opuścił sporny lokal dobrowolnie. Sam zamiar strony powrotu do spornego lokalu jest niewystarczający do stwierdzenia zamieszkiwania, bowiem ma charakter przyszły i niepewny, Zamieszkiwanie w danym lokalu należy łączyć z zaspokajaniem w nim podstawowych funkcji życiowych i potrzeb socjalnych. W przypadku S. D. realizuje on te cele w miejscu pobytu w W. Ponadto S. D. mieszkając w W. był obecny przy sporządzaniu aktu notarialnego w dniu 10 czerwca 2010 r., gdy rodzice darowali mieszkanie córce i podpisał ten akt, co pozwala sądzić, że jego zamiarem było trwałe opuszczenie lokalu w M.