Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 18 lutego 2014 r., sygn. II SA/Bk 514/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Roleder, sędzia NSA Anna Sobolewska-Nazarczyk (spr.),, sędzia WSA Mirosław Wincenciak, Protokolant sekretarz sądowy Anna Makal, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 30 stycznia 2014 r. sprawy ze skargi A. G. i J. G. na uchwałę Rady Gminy J. K. z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały, 2. stwierdza, że zaskarżona uchwała nie może być wykonana w całości do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku, 3. zasądza od Rady Gminy J. K. na rzecz skarżących A. G. i J.G. kwotę 557 (pięćset pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżoną w sprawie niniejszej uchwałą z dnia 25 stycznia 2013 r. nr XXIII/270/13 Rada Gminy Juchnowiec Kościelny przyjęła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego części wsi Hryniewicze - obszar planistyczny Hryniewicze Wieś.

A. i J. G. (powoływani dalej też jako: skarżący), po uprzednim bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku skargę na opisaną wyżej uchwałę Rady Gminy Juchnowiec Kościelny z dnia 25 stycznia 2013 r. w części dotyczącej terenów oznaczonych symbolami 2.5 MN (§ 44 tej uchwały) w zakresie działek o nr [...] i [...], stanowiących ich własność. Autorzy skargi zarzucili kwestionowanej uchwale naruszenie:

- art. 9 ust. 4, art. 15 ust.1 oraz art. 20 ust.1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz. U. z 2012r., póz. 647 ze zm., dalej "u.p.z.p." lub "ustawa planistyczną"), polegające na ich dowolnej interpretacji poprzez przyjęcie, że zamierzenie budowlane nie może dotyczyć usług oraz oparcie ustaleń planu na zarzutach sąsiada i pominięcie uwag właściciela nieruchomości;

- art. 21 ust.1 i art. 64 Konstytucji RP oraz art. 140 Kodeksu cywilnego, poprzez takie przeznaczenie działek skarżących, które ogranicza uprawnienia właścicielskie skarżących bez obiektywnego uzasadnienia.