Wyrok WSA w Lublinie z dnia 22 stycznia 2014 r., sygn. I SA/Lu 586/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Danuta Małysz (sprawozdawca), WSA Małgorzata Fita, NSA Anna Kwiatek, Protokolant Asystent sędziego Anna Strzelec, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 17 stycznia 2014 r. sprawy ze skargi S. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za październik 2011r. - oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...], nr [...], po rozpatrzeniu odwołania S. P., Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] grudnia 2012r., nr [...], w przedmiocie podatku od towarów i usług za październik 2011r.

Z uzasadnienia powyższej decyzji i akt sprawy wynika, że Naczelnik Urzędu Skarbowego wydał powołaną wyżej decyzję z dnia [...] grudnia 2012r., w której określił zobowiązanie w podatku od towarów i usług za październik 2011r. w kwocie 439,00 zł, bowiem na podstawie dokumentów zgromadzonych w toku kontroli podatkowej i postępowania podatkowego ustalił, że w 2011r. S. P. nie spełniał warunku określonego w art.127 ust.6 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011r. Nr 177, poz.1054 ze zm.), zwanej dalej "ustawą o VAT", koniecznego do dokonywania zwrotu VAT podróżnym, a dotyczącego osiągnięcia obrotów za poprzedni rok podatkowy powyżej 400000 zł, nie złożył też do organu podatkowego informacji o zawarciu umowy z podmiotem uprawnionym do zwrotu podatku, a pomimo tego prowadził sprzedaż w ramach systemu TAX FREE, dokonywał zwrotu VAT podróżnym i dokonaną dostawę na rzecz podróżnych rozliczał jako dostawę opodatkowaną stawką VAT 0 %.

W odwołaniu podatnik wniósł o uchylenie decyzji organu I instancji i zarzucił jej wydanie z naruszeniem art.127 ustawy o VAT w związku z art.91 ust.3 Konstytucji RP przez jego zastosowanie, pomimo że jest sprzeczny z art.146 ust.1 lit.b i art.147 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 2006.347.1 ze zm.). Potwierdził, że nie spełnił materialnoprawnego warunku określonego w art.127 ust.6 ustawy o VAT, jednak, ponieważ przepis ten jest niezgodny z powołanymi przepisami unijnymi, nie powinien ponosić konsekwencji tej niezgodności. W ocenie podatnika polska ustawa wprowadziła nieznane na gruncie przepisów prawa wspólnotowego ograniczenie dla podmiotów dokonujących zwrotu podatku w eksporcie pośrednim, zawarte w art.127 ust.6 ustawy o VAT, które nie jest skierowane na zapewnienie ochrony przed działaniami godzącymi w system podatku od towarów i usług, a tylko takie mogłoby być podstawą wprowadzenia ograniczeń zgodnie z przepisami prawa unijnego, na podstawie art.131 dyrektywy 2006/112/WE.