Wyrok WSA w Lublinie z dnia 22 stycznia 2014 r., sygn. I SA/Lu 581/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Achrymowicz, WSA Halina Chitrosz (sprawozdawca), NSA Irena Szarewicz-Iwaniuk, Protokolant Sekretarz sądowy Julita Kula, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 15 stycznia 2014 r. sprawy ze skargi S. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [....] w przedmiocie podatku od towarów i usług za maj 2011r. - oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] r., Dyrektor Izby Skarbowej po rozpatrzeniu odwołania S. P. od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego [...] z dnia [...], nr [...] określającej za miesiąc maj 2011 r. kwotę zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług w wysokości 1.417,00 zł - utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji.

Podstawą wydania ww. decyzji przez Naczelnika Urzędu Skarbowego były zgromadzone w trakcie kontroli podatkowej oraz postępowania podatkowego dowody, z których wynikało, że skarżący w 2011 r. nie spełniał warunku określonego w art. 127 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., nr 177, poz. 1054 ze zm., zwanej dalej: "ustawą o VAT") dotyczącego osiągnięcia obrotów za poprzedni rok podatkowy powyżej 400.000,00 zł, jak również i ustalenia, że nie złożył on do organu podatkowego żadnej informacji dotyczącej zawarcia umowy z podmiotem uprawnionym do zwrotu podatku. W tej sytuacji, dokonując sprzedaży w ramach systemu TAX FREE ze zwrotem podatku VAT podróżnym, a następnie rozliczając dostawę na rzecz podróżnych jako dostawę opodatkowaną stawką VAT 0% naruszył przepis art. 129 ust. 1 ustawy o VAT. Uwzględniając powyższe nieprawidłowości w zakresie dokonywanej przez skarżącego sprzedaży w systemie TAX FREE, organ I instancji zmienił rozliczenie podatku od towarów i usług za miesiąc maj 2011 r.

W odwołaniu, skarżący powołując się na przepis art. 233 § 1 pkt 2 lit. a) Ordynacji podatkowej wniósł o uchylenie w całości zaskarżonej decyzji i rozstrzygnięcie co do istoty sprawy. Zarzucił przy tym obrazę art. 127 ustawy o VAT w zw. z art. 91 ust. 3 Konstytucji RP poprzez jego zastosowanie pomimo, że przepis ten jest sprzeczny z art. 146 ust. 1 lit. b) i art. 147 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. L 347 z 11 grudnia 2006 r., s. 1, zwanej dalej: "Dyrektywą 112"), wywodząc, że jej przepisy mają pierwszeństwo przed prawem krajowym.