Wyrok WSA w Krakowie z dnia 9 stycznia 2014 r., sygn. II SA/Kr 736/13

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Irla Sędziowie : Sędzia NSA Joanna Tuszyńska (spr.) Sędzia WSA Mirosław Bator Protokolant : Teresa Jamróz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 stycznia 2014 r. sprawy ze skargi "K" Spółka z o.o. w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia 26 listopada 2009 r., znak: [...] w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji.

Uzasadnienie

Prezydent Miasta K. decyzją z dnia 30.12.2008 r., na podstawie art. 59 ust. 1, art. 61 ust. 1 w związku z art. 60 ust. 1 ustawy z dnia 27.03.2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. 2003 r., Nr 80, poz. 717 ze zm.), §1-9 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26.08.2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. 2003, Nr 164, poz. 1588), po rozpatrzeniu wniosku [...] Konsorcjum Inwestycyjnego "A. " Sp. z o. o, w K. odmówił ustalenia warunków zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego pn.: "Kompleks sportowo-apartamentowy na działkach [...] ,[...] ,[...] itd... obr. [...] wraz z infrastrukturą techniczną na działkach nr [...] ,[...] ,[...] ,[...] obr. [...] w rejonie ul. [...] w K". Organ wskazał, że załączniki: Nr 1 - Linie rozgraniczające teren inwestycji, wyznaczone na mapie wraz z częścią graficzną wyników analizy urbanistyczno-architektonicznej, Nr 2 - Załącznik opisowy zawierający wyniki analizy urbanistyczno-architektonicznej, stanowią integralną część decyzji.

W uzasadnieniu organ podał, że wniosek w sprawie ustalenia warunków zabudowy dla opisanej wyżej inwestycji wpłynął w dniu 11.09.2003 r. Wniosek był następnie kilkakrotnie modyfikowany.

Organ wskazał, że wydanie decyzji o warunkach zabudowy jest możliwe jedynie w przypadku łącznego spełnienia warunków określonych w art. 61 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. W wyniku przeprowadzonej analizy architektoniczno-urbanistycznej stwierdzono, że wnioskowane zamierzenie inwestycyjne nie spełnia wymagań ładu przestrzennego, nakazujących wkomponowanie zamierzenia inwestycyjnego w istniejący układ urbanistyczny oraz nie spełnia warunku, o którym mowa w art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy. Wskazał, że w sytuacji braku planu decyzja ustalająca warunki zabudowy może jedynie w niewielkim stopniu ingerować w zakres istniejącego ładu przestrzennego. Planowana zabudowa spowodowałaby wprowadzenie funkcji mieszkaniowej wielorodzinnej, a poprzez to wprowadzenie zabudowy jako sposobu zagospodarowania terenu na terenach, których podstawowym sposobem zagospodarowania jest zieleń.