Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 15 stycznia 2014 r., sygn. II SA/Gd 747/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Krzysztofowicz (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Krzysztof Ziółkowski Sędzia WSA Janina Guść Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Katarzyna Gross po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2014 r. w Gdańsku na rozprawie sprawy ze skargi B. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 31 lipca 2013 r., nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 22 sierpnia 2012 r., wydaną na podstawie art. 4 ust. 2 pkt 2, art. 59 ust. 1, art. 60 ust. 1 i 4, art. 61 ust. 1 i art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 roku, poz. 647 ze zm.) - dalej w skrócie jako "ustawa", Burmistrz Miasta odmówił T. J. ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie zespołu budynków mieszkalno-usługowych na terenie działek o numerach [...],[...],[...],[...] i [...], położonych przy ul. K. w J. G.

Organ pierwszej instancji wyjaśnił, że teren planowanej inwestycji w całości położony jest na terenie N. Parku Krajobrazowego, a inwestycja narusza, określony w § 3 pkt 8 uchwały Sejmiku Województwa z dnia 27 kwietnia 2011 r. w sprawie N. Parku Krajobrazowego, zakaz lokalizowania obiektów budowlanych w pasie szerokości 200 m od krawędzi brzegów klifowych. Pomiar odległości dokonany w toku oględzin w dniu 25 kwietnia 2012 r. wykazał, że teren inwestycji położny jest w strefie 200 m od górnej krawędzi klifu. Prawidłowość pomiaru potwierdził Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w piśmie z dnia 4 lipca 2012 roku.

Organ wyjaśnił również, że w przedłożonym przy wniosku pomiarze autorstwa geodety Z. R. błędnie określono krawędź brzegu klifowego (pomiaru dokonano bowiem od dolnej krawędzi tarasu osuwiskowego, powstałego w wyniku gromadzenia się koluwium, a nie od krawędzi na koronie klifu), zaś przedłożona przez inwestora opinia B. B. potwierdza konieczność ochrony korony klifu i terenu przyległego, wynika bowiem z niej, że przedmiotowy klif jest klifem aktywnym, gdzie postępują procesy osuwiskowe.