Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 15 stycznia 2014 r., sygn. II SA/Gd 384/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zdzisław Kostka Sędziowie: Sędzia WSA Tamara Dziełakowska Sędzia NSA Krzysztof Ziółkowski (spr.) Protokolant Sekretarz Sądowy Izabela Adamowicz po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2014 r. w Gdańsku na rozprawie sprawy ze skargi J. W. na decyzję Wojewody z dnia 29 marca 2013 r., nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji w sprawie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Starosty Powiatowego z dnia 12 listopada 2011 r., nr [...], 2. zasądza od Wojewody na rzecz skarżącego J. W. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowanie.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 8 grudnia 2010 r. Starosta udzielił P. W. oraz A. W. pozwolenia na budowę budynku jednorodzinnego wraz z przyłączem wodociągowym, kanalizacyjnym oraz wewnętrzną instalacją elektryczną na działce nr [...] w U.

Po rozpoczęciu realizacji inwestycji właściciel przyległych działek o nr [...] i nr [...], J. W. w dniu 26 maja 2011 r. wniósł o wznowienie postępowania zakończonego ww. decyzją wskazując, że nie uwzględniono go jako strony postępowania, a zatwierdzona przez organ dokumentacja projektowa posiada wady.

Starosta decyzją z dnia 12 listopada 2011 r. odmówił uchylenia własnej decyzji z dnia 8 grudnia 2010 r.

Organ pierwszej instancji wskazał, że wziął pod uwagę zapisy rozdziału 4 ppkt 1 miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "Centrum 4" zatwierdzonego uchwałą Rady Miejskiej z dnia 28 września 2006 r., wyjaśnienia Gminy Miasta z dnia 7 września 2011 r. oraz wyjaśnienia projektanta z dnia 8 września 2011 r. w zakresie przyjętych rozwiązań projektowych w świetle możliwości technicznych. Wskazał, że plan miejscowy, zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2012 roku, poz. 647 ze zm.) powinien regulować (konkretyzować) wyłącznie materialnoprawne zasady ustalania przeznaczenia terenu. Organ wskazał na niejasność sformułowania zapisu nakazującego podłączenie do nieistniejącej kanalizacji deszczowej, co nie może w ocenie organu stać się przesłanką do odmowy udzielenia pozwolenia na budowę. Brak kanalizacji deszczowej wskazanej w ustaleniach planu (ul. K.), mogłoby skutkować jedynie zatrzymaniem jakichkolwiek prac inwestycyjnych na wskazanym terenie. Tym samym organ musiałby powielać istniejący absurd urzędniczy, co podważałoby zaufanie obywatela do organów państwa.