Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 18 grudnia 2013 r., sygn. II SA/Po 531/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elwira Brychcy Sędziowie Sędzia WSA Wiesława Batorowicz Sędzia WSA Jakub Zieliński (spr.) Protokolant st. sekr. sądowy Monika Pancewicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 grudnia 2013 r. sprawy ze skargi K.H. i A.H. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] 2013 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.

Uzasadnienie

A. H. i K. H. pismem z dnia 13 lutego 2012 r. wnieśli do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji Burmistrza Miasta L. z dnia [...] 2010 r. o zmianie decyzji Burmistrza Miasta L. z [...] 2007 r. znak [...] orzekającej o ustaleniu na rzecz R. M. warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na przebudowie werandy oraz dobudowie schodów do budynku mieszkalnego na działce nr [...] w miejscowości L.. Wnioskodawcy zarzucili, iż ww. decyzja Burmistrza Miasta Lubonia został wydana z rażącym naruszeniem prawa.

Decyzją z dnia [...] 2012 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. odmówiło stwierdzenia nieważności decyzji Burmistrza Miasta L. z dnia [...] 2010 r. znak [...].

W pierwszej kolejności organ stwierdził, iż A. H. i K. H. brali udziału w postępowaniu zakończonym wydaniem ww. decyzji z dnia 20 października 2010 r. zatem posiadają uprawnieni do zainicjowania postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności ww. decyzji.

Dalej organ wymienił określone w art. 156 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego przesłanki stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej i następnie dokonał analizy, czy w rozpoznawanej sprawie doszło do wystąpienia, którejkolwiek z tych przesłanek. W ocenie Kolegium decyzja Burmistrza Miasta L. z 20 października 2010 r. nie zostało poprzedzone sporządzeniem analizy urbanistycznej (zgodnie z przepisami ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego). Niemniej jednak brak powyższej analizy nie uzasadnia stwierdzenia nieważności z uwagi na rażące naruszenie prawa (organ powołał się przy tym na orzeczenie NSA z dnia 30 marca 2010 r. o sygn. II OSK 600/09). Zauważono, że sama okoliczność przeprowadzenia w sposób wadliwy postępowania dowodowego w sprawie nie powoduje naruszenia przez kwestionowaną decyzję art. 61 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wówczas, gdy planowana inwestycja nie narusza ładu przestrzennego w terenie. Ponadto przedmiotowa decyzja zmieniała decyzję ustalającą warunki zabudowy z 30 lipca 2007 r., której wydanie poprzedzone było analizą cech oraz parametrów istniejącej zabudowy. Biorąc powyższe pod uwagę Kolegium uznało, że decyzja Burmistrza Miasta L. z [...] 2010 r. nie jest dotknięta wadą określoną w art. 156 § 1 pkt 2 Kpa. W ocenie organu przy wydaniu ww. decyzji nie doszło także od innych naruszeń o których mowa w art. 156 § 1 K.p.a.