Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 18 grudnia 2013 r., sygn. I SA/Gl 861/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożena Pindel, Sędziowie WSA Beata Kozicka, Anna Tyszkiewicz-Ziętek (spr.), Protokolant Paulina Nowak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 grudnia 2013 r. sprawy ze skargi A Sp. z o.o. w T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. (dalej: Kolegium) na podstawie art. 233 § 1 pkt 1) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.), art. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (t.j. Dz. U. z 2001, Nr 79, poz. 856 ze zm.) i § 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 17 listopada 2003 r. w sprawie obszarów właściwości miejscowej samorządowych kolegiów odwoławczych (Dz. U. Nr 198, poz. 1925) utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta T. z dnia [...] r. nr [...] w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego A Sp. z o.o. w T. (dalej: Spółka) z tytułu podatku od nieruchomości na 2011 r.

W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia wskazano na wstępie, że organ podatkowy I instancji określając wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości do podstawy opodatkowania zastosował stawkę podatku przewidzianą dla:

a) budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej o powierzchni 7025,14 m2

b) budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej dla wartości [...] zł,

c) gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej o 25.723 m2 powierzchni.

Organ I instancji wskazał, że Spółka znajdowała się w posiadaniu obiektu budowlanego spełniającego kryteria budynku przewidziane w ustawie z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2010 r., Nr 95, poz. 613 ze zm., dalej: u.p.o.l.). Powołując się na orzecznictwo sądów administracyjnych wyjaśnił, że tymczasowe pozbawienie obiektu budowlanego dachu w związku z pracami modernizacyjnymi (remontowymi, przebudową, rozbudową) nie przesądza o utracie przez obiekt charakteru budynku. Prace prowadzone przez podatniczkę polegające na m.in. demontażu wewnętrznego odwodnienia podjęte zostały w związku z przebudową obiektu budowlanego, a obiekt budowlany nie został pozbawiony dachu w sposób trwały. Nadto organ podatkowy I instancji wskazał, że pozbawienie budynku instalacji pozostaje bez wpływu na to, czy nadal można go nazwać budynkiem. Stwierdził, że przebudowa budynku nie powoduje, że należy wobec niego zastosować stawkę przewidzianą dla budynków pozostałych. Organ podatkowy I instancji wyjaśnił także, że budynek sklasyfikowany został w ewidencji gruntów i budynków jako budynek biurowy, a jego przebudowa nie spowodowała zmiany kwalifikacji na budynek mieszkalny. Organ podatkowy uwzględnił również w podstawie opodatkowania budynek niemieszkalny o powierzchni 9,20 m2 (portiernia) wzniesiony na gruncie, którego Spółka jest wieczystym użytkownikiem przez podmiot dzierżawiący grunt od strony, a także grunt dzierżawiony od Miasta T. na którym znajdowała się budowla drogi.