Postanowienie WSA w Olsztynie z dnia 22 listopada 2013 r., sygn. II SA/Ol 290/13

Prawo pomocy

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Beata Jezielska po rozpoznaniu w dniu 22 listopada 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprzeciwu T. H. od postanowienia Referendarza sądowego w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Olsztynie z dnia 10 października 2013 r., sygn. akt II SA/Ol 290/13 w przedmiocie odmowy przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi T. H. na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia "[...]", Nr "[...]" w przedmiocie samowoli budowlanej postanawia odmówić przyznania prawa pomocy. WSA/post.1 - sentencja postanowienia

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 30 lipca 2013r. (sygn. akt II SA/Ol 290/13) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie oddalił skargę T. H. na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia "[...]" w przedmiocie samowoli budowlanej.

Pismem z dnia 14 sierpnia 2013r. wraz z urzędowym formularzem PPF skarżący wniósł o zwolnienie go od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata. Podał, że prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe. Jest inwalidą o znacznym stopniu niepełnosprawności. Jego dochód stanowi emerytura w kwocie "[...]", a wydatki poniesione w lipcu to rata kredytu bankowego - "[...]", leki - "[...]", energia elektryczna - "[...]", woda - "[...]", telewizja kablowa - "[...]", środki czystości i higieny osobistej - "[...]", stawiennictwo na rozprawę - "[...]". Oświadczył, że na zakup artykułów spożywczych pozostało mu tylko "[...]", dlatego też nie był w stanie uregulować w terminie należności za gaz w kwocie "[...]", co uczyni dopiero w sierpniu. Podał, że nie posiada żadnego majątku. W odpowiedzi na wezwanie Referendarza sądowego do złożenia dodatkowych oświadczeń i dokumentów źródłowych dotyczących jego sytuacji rodzinnej skarżący przedłożył pismo procesowe, w którym oświadczył, że z A. H. pozostaje formalnie w związku małżeńskim, lecz pomimo tego, że wspólnie mieszkają, nie prowadzi wspólnego gospodarstwa domowego - oboje oddzielnie utrzymują się ze swoich emerytur. Wskazał, iż żona otrzymuje emeryturę w kwocie "[...]", nie ma natomiast wiedzy o jej stanie majątkowym i nie może też liczyć na jej pomoc w sfinansowaniu kosztów postępowania w niniejszej sprawie, ponieważ - jak oświadczył - żona i tak dokonuje wielu napraw i wymian w zajmowanym mieszkaniu. Podał jednocześnie rodzaj i koszty przeprowadzonych przez nią prac remontowych, sfinansowanych z jej oszczędności i zaciągniętej przez nią pożyczki bankowej. Skarżący podniósł również, iż z powodu swojej niepełnosprawności jego emeryturę pobiera z banku żona, ona też dokonuje z niej wszystkich przypadających na niego opłat i kupuje dla niego żywność oraz środki czystości i higieny osobistej, dlatego też mają wspólny rachunek bankowy. Załączył wyciągi z rachunku bankowego, na który wpływają emerytury skarżącego i jego żony. Skarżący oświadczył także, że nie może liczyć na pomoc w sfinansowaniu kosztów postępowania w niniejszej sprawie ze strony córki, gdyż pokryła ona koszty przeprowadzonego częściowo remontu budynku, w którym mieszka wspólnie z żoną, a do których poniesienia jest zobowiązany na podstawie umowy użyczenia mieszkania. Ponadto uiszczoną przez córkę kwotę "[...]" będzie musiał jej zwrócić po spłaceniu zaciągniętej przez siebie pożyczki bankowej na operację oczu. Wyjaśnił, iż wpis od skargi uiścił ze środków pieniężnych pochodzących z tej pożyczki.